Kajko i kokosz. Szkoła latania - streszczenie szczegółowe
Łamignat, zbójnik i mąż czarownicy Jagi, skarży się na osłabienie oraz brak energii. Jaga, obdarzona magicznymi zdolnościami, postanawia pomóc swojemu mężowi i wręcza mu fujarkę o czarodziejskiej mocy, która zapewnia niezwykłą siłę. Tymczasem kasztelan Mirmił wraca wraz z Kajkiem i Kokoszem z polowania. Niestety, po zmroku nie mogą dostać się do grodu, ponieważ brama pozostaje zamknięta. Zmuszeni spędzić noc w lesie, przypadkowo padają ofiarą ataku Łamignata, który testuje działanie zaczarowanej fujarki. Sytuacja szybko się komplikuje, gdy wszyscy zostają zaatakowani przez zbójcerzy.
Po niebezpiecznej nocy Mirmił i jego drużyna wracają do grodu. Kasztelan, nauczony doświadczeniem, zakazuje zamykania bramy po zmroku. Jednak ten rozkaz zostaje wykorzystany przez zbójcerzy, którzy pod osłoną nocy zakradają się do Mirmiłowa. Na szczęście czujni Kajko i Kokosz, pełniący wartę, przepędzają intruzów. Przebiegły Hegemon, dowódca zbójcerzy, postanawia jednak zdobyć zaufanie Mirmiła, obiecując mu możliwość nauki latania na miotle. Zachęca go do odwiedzenia Wyższej Szkoły Latania umiejscowionej na Łysej Górze.
Zafascynowany propozycją Mirmił udaje się do Jagi, ciotki Kokosza, by rozpocząć kurs latania. Lekcje okazują się pełne chaosu i nieszczęśliwych zdarzeń, a w ich wyniku dom Jagi ulega zniszczeniu.
Kasztelan, wraz z towarzyszami, wyrusza w pełną przygód podróż na Łysą Górę, gdzie mieści się tajemnicza szkoła latania. Latanie Kasztelana prowadzi do wielu zabawnych sytuacji. Po ukończeniu kursu Mirmił otrzymuje latający kufer oraz maść umożliwiającą lot. W międzyczasie, pod nieobecność kasztelana, zbójcerze ponownie napadają na gród. Na szczęście Łamignat, Jaga i mieszkańcy dzielnie odpierają pierwszy atak. Wkrótce do grodu powracają Mirmił, Kajko i Kokosz, którzy za pomocą magii i latającego pnia drzewa pomagają ostatecznie rozgromić zbójcerzy. Sporą rolę odgrywają tutaj dzielni wojowie Kajka.
Po zwycięskiej obronie grodu mieszkańcy organizują huczną ucztę, podczas której Mirmiłowi zostaje nadany honorowy tytuł „Mirmiła Walecznego”.
