Łamignat, zbójnik i mąż czarownicy Jagi, skarży się na osłabienie oraz brak energii. Jaga, obdarzona magicznymi zdolnościami, postanawia pomóc swojemu mężowi i wręcza mu fujarkę o czarodziejskiej mocy, która zapewnia niezwykłą siłę. Tymczasem kasztelan Mirmił wraca wraz z Kajkiem i Kokoszem z polowania. Niestety, po zmroku nie mogą dostać się do grodu, ponieważ brama pozostaje zamknięta. Zmuszeni spędzić noc w lesie, przypadkowo padają ofiarą ataku Łamignata, który testuje działanie zaczarowanej fujarki. Sytuacja szybko się komplikuje, gdy wszyscy zostają zaatakowani przez zbójcerzy.
Po niebezpiecznej nocy Mirmił i jego drużyna wracają do grodu. Kasztelan, nauczony doświadczeniem, zakazuje zamykania bramy po zmroku. Jednak ten rozkaz zostaje wykorzystany przez zbójcerzy, którzy pod osłoną nocy zakradają się do Mirmiłowa. Na szczęście czujni Kajko i Kokosz, pełniący wartę, przepędzają intruzów. Przebiegły Hegemon, dowódca zbójcerzy, postanawia jednak zdobyć zaufanie Mirmiła, obiecując mu możliwość nauki latania na miotle. Zachęca go do odwiedzenia Wyższej Szkoły Latania umiejscowionej na Łysej Górze.
Zafascynowany propozycją Mirmił udaje się do Jagi, ciotki Kokosza, by rozpocząć kurs latania. Lekcje okazują się pełne chaosu i nieszczęśliwych zdarzeń, a w ich wyniku dom Jagi ulega zniszczeniu.
Kasztelan, wraz z towarzyszami, wyrusza w pełną przygód podróż na Łysą Górę, gdzie mieści się tajemnicza szkoła latania. Latanie Kasztelana prowadzi do wielu zabawnych sytuacji. Po ukończeniu kursu Mirmił otrzymuje latający kufer oraz maść umożliwiającą lot. W międzyczasie, pod nieobecność kasztelana, zbójcerze ponownie napadają na gród. Na szczęście Łamignat, Jaga i mieszkańcy dzielnie odpierają pierwszy atak. Wkrótce do grodu powracają Mirmił, Kajko i Kokosz, którzy za pomocą magii i latającego pnia drzewa pomagają ostatecznie rozgromić zbójcerzy. Sporą rolę odgrywają tutaj dzielni wojowie Kajka.
Po zwycięskiej obronie grodu mieszkańcy organizują huczną ucztę, podczas której Mirmiłowi zostaje nadany honorowy tytuł „Mirmiła Walecznego”.
Łamignat, zbójnik i mąż czarownicy Jagi, traci siły. Jaga, chcąc mu pomóc, daje mu magiczną fujarkę, która zapewnia nadludzką moc. W tym czasie kasztelan Mirmił wraca z polowania z Kajkiem i Kokoszem, ale z powodu zamkniętej bramy spędzają noc w lesie. Tam zostają zaatakowani przez Łamignata testującego swoją fujarkę, a chwilę później wszyscy stawiają czoła zbójcerzom.
Po powrocie do grodu Mirmił zakazuje zamykania bram po zmroku, co sprytnie wykorzystują zbójcerze, zakradając się nocą. Dzięki czujności Kajka i Kokosza udaje się ich przepędzić. Przebiegły Hegemon próbuje podstępem zdobyć zaufanie Mirmiła, obiecując mu naukę latania na miotle. Zafascynowany kasztelan trafia do Jagi na lekcje, które kończą się chaosem i zniszczeniem jej domu.
Zachęcony przez Hegemona, Mirmił wyrusza do Wyższej Szkoły Latania na Łysej Górze. Po ukończeniu kursu otrzymuje latający kufer i maść latania. Pod jego nieobecność zbójcerze atakują gród, ale mieszkańcy z Łamignatem i Jagą odpierają pierwszy szturm. Po powrocie Mirmił, Kajko i Kokosz, z pomocą magii, ostatecznie pokonują zbójcerzy przy użyciu latającego pnia drzewa.
Zwycięstwo świętowane jest wielką ucztą, podczas której Mirmił otrzymuje zaszczytny tytuł „Mirmiła Walecznego”. Kasztelan Waleczny przywraca ostatecznie porządek.
- Łamignat skarży się na brak sił, a Jaga postanawia mu pomóc, wręczając magiczną fujarkę o nadludzkiej mocy.
- Kasztelan Mirmił wraz z Kajkiem i Kokoszem wraca do grodu, ale nie zostają wpuszczeni z powodu zamkniętej bramy.
- Mirmił i jego towarzysze nocują w lesie, gdzie niespodziewanie atakuje ich Łamignat testujący magiczną fujarkę.
- Na nocujących Mirmiła i jego drużynę napadają zbójcerze, co komplikuje sytuację.
- Po powrocie do grodu Mirmił nakazuje, aby brama nie była zamykana po zmroku.
- Zbójcerze wykorzystują otwartą bramę i wkradają się nocą do Mirmiłowa, ale Kajko i Kokosz przepędzają intruzów.
- Hegemon próbuje zdobyć zaufanie Mirmiła, obiecując mu naukę latania na miotle.
- Mirmił udaje się do Jagi, gdzie próbuje nauczyć się latania, co kończy się niefortunnymi wypadkami i zniszczeniem domu Jagi.
- Hegemon przekonuje Mirmiła do odwiedzenia tajemniczej Szkoły Latania na Łysej Górze.
- Mirmił kończy kurs, otrzymując latający kufer i maść latania.
- Pod nieobecność Mirmiła zbójcerze atakują gród, ale mieszkańcy z Łamignatem i Jagą odpierają pierwszy atak.
- Kasztelan Mirmił powraca do grodu.
- Kajko i Kokosz także powracają i przy pomocy magii oraz latającego pnia drzewa ostatecznie pokonują zbójcerzy.
- Po zwycięstwie mieszkańcy grodu organizują ucztę, podczas której Mirmił otrzymuje tytuł „Mirmiła Walecznego”.
Łamignat - zbójnik o dobrym sercu, choć czasem porywczy i nieco naiwny. Jest mężem czarownicy Jagi, która wspiera go swoimi magicznymi zdolnościami. Łamignat często działa impulsywnie, czego przykładem jest testowanie magicznej fujarki. Silny, lojalny wobec bliskich, prostolinijny, ale także skory do działania bez namysłu.
Jaga – czarownica obdarzona magicznymi zdolnościami, żona Łamignata i ciotka Kokosza. Jaga to postać mądra, choć czasem nieco ekscentryczna. Jej magiczne moce wielokrotnie pomagają bohaterom, ale bywają też źródłem nieprzewidzianych kłopotów. Pomocna, życzliwa, pełna humoru, ale też stanowcza.
Kasztelan Mirmił Waleczny – przywódca, który stara się dbać o bezpieczeństwo mieszkańców. Jest postacią ambitną, ale też naiwną, co wykorzystuje Hegemon. Jego marzenia sprawiają, że rozpoczyna naukę latania, co prowadzi do wielu zabawnych i chaotycznych sytuacji. Dobroduszny, łatwowierny, skłonny do ulegania pokusom, ale jednocześnie odważny i lojalny wobec swoich poddanych.
Kajko – rozsądny i odważny woj, który pełni rolę głosu rozsądku w drużynie. Jest wiernym towarzyszem Mirmiła i przyjacielem Kokosza. Kajko charakteryzuje się sprytem i umiejętnością szybkiego reagowania w trudnych sytuacjach.
Kokosz – silny i potężny woj, choć nieco niezdarny i łakomczuch. Jest wiernym przyjacielem Kajka i ciotecznym siostrzeńcem Jagi. Kokosz wnosi do historii dużo humoru, głównie dzięki swoim gafom i niezdarności.
Hegemon – przebiegły i podstępny dowódca zbójcerzy, główny antagonista opowieści. Jego celem jest przejęcie grodu Mirmiłów poprzez różne fortele i podstępy.
Zbójcerze – zbójcy pod dowództwem Hegemona. Są zorganizowaną, choć niezbyt inteligentną grupą, która wykonuje rozkazy swojego przywódcy.
Czas akcji w komiksie „Kajko i Kokosz. Szkoła latania” autorstwa Janusza Christy osadzony jest w umownym średniowieczu, inspirowanym słowiańskimi legendami i realiami epoki grodów.
Świat przedstawiony łączy historyczne elementy z fantastyką, tworząc humorystyczną atmosferę pełną przygód. Głównym miejscem wydarzeń jest gród kasztelana Mirmiła, który staje się centrum obrony przed atakami zbójcerzy. Akcja przenosi się także do lasu, gdzie bohaterowie nocują i gdzie dochodzi do pomyłkowego starcia z Łamignatem oraz pierwszego ataku zbójcerzy.
Ważną lokalizacją jest dom Jagi, czarownicy, u której Mirmił uczy się latać na miotle, choć lekcje kończą się chaosem i zniszczeniem chatki. Kolejnym kluczowym miejscem jest Łysa Góra, siedziba Wyższej Szkoły Latania, gdzie Mirmił odbywa magiczny kurs.
Ostateczna walka ze zbójcerzami rozgrywa się w okolicach grodu, gdzie bohaterowie odnoszą zwycięstwo, kończąc historię triumfem mieszkańców Mirmiłowa.
Komiks „Kajko i Kokosz. Szkoła latania” został stworzony przez Janusza Christę, jednego z najwybitniejszych polskich twórców komiksowych. Po raz pierwszy ukazał się w latach 1975-1976 na łamach czasopisma „Świat Młodych”. Nawiązuje on do wcześniejszych postaci stworzonych przez Christę – Kajtka i Koka. Seria stała się niezwykle popularna w Polsce i do dziś uchodzi za klasykę polskiego komiksu.
„Kajko i Kokosz. Szkoła latania” to komiks przygodowy z elementami humorystycznymi i fantastycznymi. Całość łączy prostą, ale angażującą fabułę z uniwersalnym przesłaniem o przyjaźni, odwadze i współpracy, co sprawia, że utwór jest ponadczasowy i cieszy się popularnością zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych.
Komiks „Kajko i Kokosz. Szkoła latania” podejmuje problematykę odwagi, przyjaźni i współpracy, ukazując, jak bohaterowie dzięki wzajemnemu wsparciu i determinacji potrafią pokonać wszelkie przeciwności. Centralnym tematem jest także walka dobra ze złem – mieszkańcy grodu Mirmiła stawiają czoła zbójcerzom, którzy symbolizują podstępność i chciwość.
Utwór podkreśla również ludzkie słabości, takie jak naiwność (np. Mirmił ulegający manipulacjom Hegemona), próżność czy brak rozwagi, jednak traktuje je z dużą dozą humoru. Wątek nauki latania pełni rolę metafory dążenia do realizacji marzeń i pokonywania własnych ograniczeń, choć okupionego licznymi niepowodzeniami.
Istotne są również elementy fantastyczne i magiczne, które wprowadzają do historii baśniowy klimat, jednocześnie podkreślając znaczenie wiary w niezwykłe możliwości oraz pomysłowość w trudnych sytuacjach. Komiks łączy więc lekki, humorystyczny ton z uniwersalnym przesłaniem o sile współpracy, mądrości i pokonywaniu przeciwności.
Tytuł „Kajko i Kokosz. Szkoła latania” nawiązuje do kluczowego wątku komiksu, jakim jest nauka latania przez kasztelana Mirmiła. Określenie „Szkoła latania” odnosi się do magicznego miejsca – Wyższej Szkoły Latania na Łysej Górze, gdzie bohaterowie przechodzą kurs związany z opanowaniem sztuki latania na miotle.
Tytuł pełni także funkcję symboliczną i humorystyczną. Z jednej strony podkreśla baśniowy, fantastyczny charakter utworu, związany z magią i nauką rzeczy nierealnych. Z drugiej – nawiązuje do komicznych sytuacji i niepowodzeń, jakie towarzyszą Mirmiłowi podczas jego „edukacji”, co wpisuje się w satyryczny i humorystyczny ton całej historii.
Jednocześnie tytuł „Szkoła latania” zapowiada motyw zdobywania nowych umiejętności, pokonywania własnych słabości oraz dążenia do celu – mimo licznych przeszkód.
Janusz Christa (1934–2008) był polskim rysownikiem i scenarzystą komiksowym, jednym z najwybitniejszych twórców polskiego komiksu. Największą sławę przyniosła mu seria „Kajko i Kokosz”, stworzona w latach 70. i inspirowana średniowieczem oraz słowiańskim folklorem. Wcześniej tworzył również komiksy o Kajtku i Koku. Jego prace charakteryzują się humorem, dynamiczną akcją i wyrazistymi postaciami. Christa jest uznawany za klasyka polskiego komiksu, a jego twórczość cieszy się popularnością do dziś.
