Folwark zwierzęcy - streszczenie krótkie

Rozdział I

Dwunastoletni knur Major przed swoją śmiercią wezwał zwierzęta na Folwarku Dworskim, by zbuntowały się przeciwko swojemu gospodarzowi, panu Jamesowi, który je wyzyskuje. Świnia stwierdza, że kiedy zwierzęta pozbędą się już ludzi, powinny żyć w zgodzie, równości, nie naśladując ludzkich zachowań. Major śpiewa „Hymn Anglii”, a po trzech dniach umiera.

Rozdział II

Świnie, jako najinteligentniejsze ze zwierząt, uporządkowały założenia Majora, opracowując zasady animalizmu. Wśród zwierząt wyróżniają się: Snowball (w innym tłumaczeniu Piguła), Napoleon oraz Squealer (Krzykała). Klacz Clover (Koniczyna) oraz silny koń Bokser najszybciej przyswoili sobie zasady animalizmu i rozpowszechnili je wśród innych zwierząt w gospodarstwie. Rewolucja wybuchła, gdy pijany James i jego pracownicy zapomnieli nakarmić zwierzęta. Ludzie zostali przepędzeni. Zwycięzcy zaśpiewali „Zwierzęta Anglii”. Okazało się, że świnie potrafią czytać i pisać. Zmieniły więc nazwę gospodarstwa z Folwarku Dworskiego na Folwark Zwierzęcy. Zapisały także na ścianie stodoły siedem przykazań:

Wszystko, co chodzi na dwóch nogach, jest wrogiem.

Wszystko, co chodzi na czterech nogach lub ma skrzydła, jest przyjacielem.

Żadne zwierzę nie będzie nosić ubrania.

Żadne zwierzę nie będzie spać w łóżku.

Żadne zwierzę nie będzie pić alkoholu.

Żadne zwierzę nie będzie zabijać innego.

Wszystkie zwierzęta są równe.

Tymczasem zaczęły się sianokosy i zwierzęta przestały się zastanawiać, co zrobić z mlekiem.

Rozdział III

Współpraca wszystkich zwierząt, pomysłowość świń oraz siła Boksera (koń wstawał pół godziny wcześniej od innych, a jego dewiza to „Będę pracować jeszcze ciężej”) sprawiły, że mieszkańcy folwarku pokonali większość trudności związanych z sianokosami. Zbiory były obfite, zwierzęta miały jedzenia pod dostatkiem; pracowały mniej i miały wolne niedziele. Zwierzęta spotykały się wówczas na cotygodniowym wiecu. Pojawiły się pierwsze konflikty między Snowballem i Napoleonem. Ten pierwszy zaczął organizować zwierzęta w komitety i zajął się ich edukacją. Tylko koza Murier i osioł Benjamin nauczyły się czytać, a konie ledwo opanowały alfabet. Dla tych zwierząt siedem przykazań zwarto w haśle: „Cztery nogi dobre, dwie nogi złe”. Napoleon wziął na wychowanie dziewięć nowo narodzonych szczeniąt. Tymczasem jabłka i mleko stały się elementem wyżywienia świń. Squealer usprawiedliwił to ich przywódczą rolą.

Rozdział IV

Pan James i inni gospodarze z sąsiedztwa zaatakowali Folwark Zwierzęcy. Obroną dowodził Snowball i zwierzętom udało się odeprzeć atak. Starcie zostaje nazwane bitwą pod oborą. Poległą owcę odznaczono orderem Bohater Druga Klasa, a Boksera i Snowballa – orderem Bohater Pierwsza Klasa. Ponadto ustanowiono dwie rocznice. Pierwsza – 23 czerwca była to data rewolucji, podczas której zwierzęta przejęły folwark; druga – 23 października – zwycięska bitwa.

Rozdział V

Młoda klacz, Mollie unikała pracy. Tęskniła za kostkami cukru i wstążkami, które dawniej otrzymywała od ludzi. W końcu uciekła z Folwarku Zwierzęcego, a gołębie doniosły, że widziały ją zadowoloną, zaprzężoną do wozu szynkarza. Tymczasem Snowball planował wybudować wiatrak, czemu sprzeciwia się Napoleon. Ten ostatni wykorzystał wychowane przez siebie psy, by wypędzić Snowballa z folwarku. Napoleon powołał specjalny komitet, którego członkami były wyłącznie świnie. Odtąd przekazywały one zwierzętom swoje decyzje, a te nie miały prawa głosu. Squealer usprawiedliwił działania Napoleona, a Bokser dodał do swojej dewizy drugą część: „Napoleon ma zawsze rację”. Co więcej, samozwańczy przywódca zaplanował budowę wiatraka, Squealer wytłumaczył, że Napoleon nigdy się temu nie sprzeciwiał.

Rozdział VI

Zwierzęta jadły mniej, a pracowały więcej. W gospodarstwie brakowało niezbędnych sprzętów. Napoleon zaczął handlować z ludźmi, czego zabraniały założenia animalizmu. Squealer, że takiego zakazu nigdy nie było. Z czasem świnie zaczęły mieszkać w dawnym domu pana Jonesa, czego również zabraniał animalizm, ale Squealer znów to usprawiedliwił, zmieniając treść przykazania. Niemal ukończony wiatrak został zniszczony na skutek burzy. Napoleon oskarżył o to Snowballa, uznając go za wroga sprzymierzonego z ludźmi.

Rozdział VII

Napoleon nakazał kurom znosić jaja na sprzedaż. Zwierzęta w akcie sprzeciwu tłukły je, ale bunt został stłumiony. Tymczasem Napoleon zastanawiał się, czy handlować z Pilkingtonem, czy Federikiem. Ilekroć decydował się na jednego, rozpuszczał plotki o drugim z gospodarzy. Squealer natomiast stworzył nową wersję bitwy pod oborą, w której to Snowball był tajnym agentem, a Napoleon – bohaterem. Odbyły się egzekucje zwierząt, które nie uwierzyły w słowa świni lub tych, które wcześniej się buntowały.

Rozdział VIII

Zmieniono treść przykazania dotyczącego zabijania. „Zwierzęta Anglii”, przestały być hymnem Folwarku Zwierzęcego. Zwierzęta głodowały, a raporty o zwiększonej produkcji nie pocieszały ich. Napoleon zdecydował się, że sprzeda drewno Pilkingtonowi. Jesienią ukończono wiatrak, a Napoleon zmienił zdanie i postanowił handlować z Frederickiem. Ostatecznie mężczyzna zapłacił fałszywymi banknotami i zniszczył wiatrak. W starciu wszystkie zwierzęta, oprócz Squealera, zostały ranne (najbardziej Bokser), a Napoleon sam nadał sobie odznaczenie. Następnie wszystkie świnie się upiły, a Squealer spadł z drabiny w stodole, chcąc zmienić treść kolejnego przykazania.

Rozdział IX.

Rany, które odniósł Bokser, nie chciały się goić. Tymczasem Napoleon zaczął organizować coraz więcej defilad i przemówień. Folwark Zwierzęcy stał się republiką, a jedynym kandydatem na prezydenta był Napoleon. Squealer wyjaśnił zwierzętom, że bohaterem bitwy pod oborą był właśnie Napoleon, który walczył z tajnym agentem – Snowballem. Pewnego dnia Bokser padł pod ciężarem kamieni. Squealer obiecał, że zawiezie konia do szpitala, lecz w rzeczywistości oddane, pracowite zwierzę trafiło na rzeź, co starano się ukryć przed mieszkańcami folwarku.

Rozdział X

Minęły lata. Umarła większość zwierząt, które pamiętały rewolucję. Żyła tylko klacz Clover i osioł Benjamin. To oni zauważyli, że na ścianie stodoły jest już tylko jedno przykazanie: „Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze”. Tymczasem świnie zaprosiły do folwarku okolicznych gospodarzy, by zakopać topór wojenny. Mężczyźni odkryli, że wiele łączy ich ze świniami, które zaczęły chodzić na dwóch nogach, rządzić z batem w racicy, nosić ubrania i palić fajkę. Co więcej, Napoleon ogłosił folwark kolektywem należącym do świń. Kiedy inne zwierzęta obserwowały, jak Napoleon gra z gospodarzami w karty, trudno było im stwierdzić, którzy gracze to ludzie, a którzy to świnie. Różnica między ludźmi a świniami zniknęła.