Oskar i pani Róża - streszczenie krótkie
Oskar jest 10-letnim chłopcem chorym na białaczkę, który umiera pomimo wykonanego przeszczepu. W ostatnich dniach życia towarzystwa dotrzymuje mu starsza wolontariuszka — pani Róża, którą tylko on nazywa ciocią Różą. To ona namawia chłopca, by każdego dnia pisał listy do Boga, opowiadał mu o swoich smutkach i wątpliwościach, ale także o marzeniach. Mówi, że każdego dnia może mieć do Boga jedną duchową prośbę.
Pani Róża dostaje pozwolenie od doktora, aby przez kolejne 12 dni codziennie odwiedzać chłopca. Poleca mu liczyć każdy dzień jak 10 lat. W tym czasie pokrzepia go swoimi opowieściami z czasów, gdy walczyła w zapasach.
Oskar w szpitalu ma także przyjaciół: Einsteina, Pop Corna i Bekona. Zakochuje się w Peggy Blue. Spędzają razem noc, postanawiają się pobrać i zachowują jak małżeństwo. W ich życiu nie brakuje zamieszania z powodu zazdrości o inne dziewczynki, ale ostatecznie miłość wygrywa.
Oskar nie ma dobrego kontaktu z rodzicami. Nie lubi ich i ma ich za głupców. Sprawa zmienia się diametralnie, gdy Oskar ucieka ze szpitala do domu pani Róży i ostatecznie docierają tam jego rodzice. Spędzają wspólne święta w dobrej atmosferze i od tej pory znów są sobie bliscy.
Oskar w swoich listach prowadzi egzystencjalną wędrówkę przez życie człowieka, odnajdując w każdej dekadzie radości i smutki. Stawia filozoficzne pytania i coraz bliżej rozmawia z Bogiem, który zdradza mu sekret życia: „codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy”.
Ostatni list napisany jest już ręką pani Róży po śmierci chłopca. Wolontariuszka dobrze go wspomina i pisze, że dał jej dużo szczęścia i miłości oraz wzmocnił jej wiarę w Boga.
