A...B...C... - biografia autora
Eliza Orzeszkowa urodziła się 6 czerwca 1841 roku w Milkowszczyźnie koło Grodna w rodzinie szlacheckiej. Była jedną z najwybitniejszych pisarek polskiego pozytywizmu, społeczniczką i propagatorką idei pracy u podstaw oraz emancypantką.
Uczyła się w gimnazjum w Warszawie, gdzie zetknęła się z nowymi prądami myślowymi. W wieku 17 lat została wydana za mąż za Piotra Orzeszkę, właściciela majątku Ludwinowo. Małżeństwo okazało się nieudane i zakończyło rozwodem. W późniejszych latach związała się ze Stanisławem Nahorskim, którego poślubiła w 1894 roku (zaledwie 2 lata później mąż zmarł).
Orzeszkowa była nie tylko pisarką, ale i działaczką społeczną oraz emancypantką – angażowała się w sprawy kobiet, domagała się równości i dostępu do edukacji. Po powstaniu styczniowym wspierała uczestników zrywu, narażając się na represje.
Jako pisarka tworzyła powieści, nowele i szkice społeczne, w których podejmowała problemy wsi, biedoty miejskiej, kwestii żydowskiej i praw kobiet. W 1904 r. nominowana była do Nagrody Nobla, jednakże ostatecznie otrzymał ją Henryk Sienkiewicz.
Zmarła 18 maja 1910 roku w Grodnie, gdzie spędziła większą część życia.
Najważniejsze utwory Elizy Orzeszkowej:
„Marta” (1873)
„Meir Ezofowicz” (1878)
„A…B…C…” (1884)
„Nad Niemnem” (1888)
„Cham” (1888)
„Gloria victis” (zbiór nowel, 1910)
„Kilka słów o kobietach” (1870)
„O Żydach i kwestii żydowskiej” (1882)
