Moja piosnka II - Środki stylistyczne
Wiersz „Moja piosnka II” Cypriana Kamila Norwida obfituje w różnorodne środki stylistyczne, które nadają tekstowi emocjonalny i refleksyjny charakter. Anafora („Do kraju tego... Tęskno mi, Panie”), powtarzająca się na początku każdej strofy, podkreśla głęboką tęsknotę podmiotu lirycznego za ojczyzną i jej wartościami. Epitet („kruszynę chleba”, „odwieczne Chrystusa wyznanie”) wzmacnia obraz idealizowanej rzeczywistości, akcentując szacunek i prostotę życia.
Neologizmy, takie jak „beztęsknota” czy „bezmyślenie”, wyrażają duchowe pragnienia i tęsknotę za harmonią wewnętrzną oraz moralnym ładem.
Występuje również symbolika – chleb symbolizuje dar nieba, bocianie gniazdo to znak troski o naturę, a ukłon z wyznaniem „Bądź pochwalony” odzwierciedla zakorzenienie w tradycji religijnej. Całość tworzy wyrazisty obraz utraconego świata wartości i spokoju, za którymi tęskni podmiot liryczny, jednocześnie skłaniając czytelnika do refleksji nad uniwersalnymi zasadami moralnymi i duchowym. W wierszu występują rymy krzyżowe (abab) oraz zmodyfikowana strofa saficka – wers pierwszy i trzeci mają jedenaście sylab, a trzeci i czwarty – pięć, co wpływa na rytmiczność i melodyjność utworu.
