Topielec - analiza i interpretacja
„Topielec” Bolesława Leśmiana ma budowę stychiczną (ciągłą) i napisany jest trzynastozgłoskowcem. Utwór posiada rymy parzyste, dokładne, żeńskie.
Bohaterem utworu jest wędrowiec, który przemierzał świat, by w końcu zatracić się w zieleni, w żywiole przyrody, aż do całkowitego rozpłynięcia się w niej. Wędrówka ta ma charakter symboliczny – jest to podróż ku zjednoczeniu z naturą. „Demon zieleni”, który go wabi i pochłania, staje się uosobieniem potęgi przyrody – zarówno pięknej, jak i groźnej, kuszącej i niebezpiecznej. Utwór jest więc poetycką opowieścią o granicy między życiem a niebytem, znajdującej swój koniec w samounicestwieniu.
