Lew, czarownica i stara szafa - geneza utworu i gatunek
„Lew, Czarownica i Stara Szafa” Clive’a Staplesa Lewisa to pierwsza z cyklu „Opowieści z Narnii”, która ukazała się w 1951 roku. Początkowo spotkała się z bardzo negatywną oceną krytyków, w tym także innego pisarza, przyjaciela Lewisa – Tolkiena, autora „Władcy pierścieni”. Mimo to bardzo szybko zjednała sobie zwolenników w postaci czytelników, którzy sprawili, że „Opowieści z Narnii” dzisiaj należą do jednych z najpopularniejszych utworów fantastycznych.
Clive’a Staplesa Lewis nigdy do końca nie ujawnił, co stało się bezpośrednią inspiracją do napisania „Lwa, Czarownicy i Starej Szafy”. Jest to do pewnego stopnia powieść pokazująca dziecięcy świat daleki od sztywnych reguł edukacji (Lewis w szkole był nękany, co istotnie mogło wpłynąć na obraz szkoły, który pojawia się w jego powieściach). Fascynujący świat mówiących stworzeń i zwierząt być może wyrósł z fascynacji Lewisa i jego brata grą „Animal Land and India”.
Jako powieść fantastyczna „Lew, Czarownica i Stara Szafa” Clive’a Staplesa Lewisa wyróżnia się:
- stworzeniem miejsca zdarzeń nieistniejącego w rzeczywistym świecie,
- połączeniem historii ludzkich bohaterów z bohaterami fantastycznymi – majestatycznym lwem, który zmartwychwstaje, czarownicą, faunem itd.,
- trzecioosobowym narratorem, wszechwiedzącym, prezentującym panoramę baśniowego świata,
- wprowadzeniem reguł, które nie obowiązują w codziennym świecie.
