Lew, czarownica i stara szafa - charakterystyka bohaterów
Głównym realistycznym bohaterem „Lwa, Czarownicy i Starej Szafy” Clive’a Staplesa Lewisa jest czwórka rodzeństwa Pevensie:
Łucja – wyjątkowo radosna i odważna dziewczynka, najmłodsza z czwórki rodzeństwa; jako pierwsza odkrywa przejście do Narnii, początkowo nikt nie chce jej uwierzyć, co sprawia, że prawdomówna dziewczynka czuje się opuszczona, szybko jednak wybacza rodzeństwu; jest dziewczynką miłą, z zaangażowaniem podchodzącą do tego, co ją spotyka; rzuca się w wir przygód, zupełnie inaczej niż sceptyczny wobec nich Edmund, dlatego na tronie zasiada jako Łucja Mężna; ogromną zaletą Łucji jest jej poczucie sprawiedliwości i odpowiedzialności (np. kiedy dowiaduje się o aresztowaniu Tumnusa, natychmiast postanawia go ratować).
Zuzanna – starsza od Łucji, łagodna, spokojna i wyjątkowo miła; jest obecna z Łucją między innymi przy śmierci Aslana; kocha przygody, ale wywołują one czasem u niej lęk, mimo to stawia im dzielnie czoła; świetnie strzela z łuku; zostaje w Narnii jako Zuzanna Łagodna.
Edmund – starszy o Zuzanny, ale młodszy od Piotra, początkowo jest nieznośnym chłopakiem, który naśmiewa się z Łucji i jej opowieści o Narnii, nawet kiedy sam tam dociera, nie chce przyznać, że siostra miała rację; myśli o sobie, chce zdobyć przewagę nad rodzeństwem, przez co ulega czarom Białej Czarownicy i zdradza swojego brata i siostry; ostatecznie uratowany przez Aslana, składa samokrytykę i rehabilituje się podczas bitwy z wojskami Białej Czarownicy, łamiąc jej różdżkę; zostaje Edmundem Sprawiedliwym
Piotr – najstarszy z rodzeństwa; bardzo odważny i szlachetny chłopiec, od początku staje w obronie Narnii; jest waleczny i silny, robi doskonały użytek z podarowanej mu przez Mikołaja tarczy i miecza; nie chce jednak krzywdzić innych, walczyć dla samego zwycięstwa; nie toleruje kłamstwa; czuje się odpowiedzialny za resztę rodzeństwa, bez wahania więc stara się uwolnić Edmunda i potem mu wybacza; rządzi w Narnii jako Piotr Wspaniały.
Jeszcze jedną realistyczną postacią jest profesor Kirke – starszy, nieco ekscentryczny naukowiec, który mieszka na wsi w starej rezydencji i przyjmuje dzieci z Londynu bombardowanego przez Niemcy. Człowiek bardzo dobry, mądry, o otwartym umyśle, to on zachęca pozostałe rodzeństwo, aby dopuścili myśl, że Narnia może istnieć.
Nie mniej istotne są postaci fantastyczne pojawiające się w tej powieści:
Biała Czarownica – zła królowa Narnii, która utrzymuje tutaj wieczną zimę i odmawia mieszkańcom świąt; jest Katem Władcy zza Morza, ma prawo do zabójstwa każdego zdrajcy; różdżka pozwala jej zamieniać stworzenia w posągi; wielu mieszkańców nienawidzi swojej władczyni, ale się jej boi; ona zaś obawia się przejęcia tronu przez dzieci, dlatego zabija każde, które dotrze do Narnii.
Aslan – lew, potężny władca, który jest wyjątkowo łagodny, a jednocześnie wzbudza ogromny szacunek i respekt; jest silny, ale siły tej używa wyłącznie, by bronić innych; ratuje Edmunda z rąk czarownicy, mimo że jest władcą, poświęca się za niego, pozwalając się zabić; dzięki czarom wraca jeszcze silniejszy i skutecznie pokonuje Białą Czarownicę.
Tumnus – faun, miły i opiekuńczy pół-człowiek, pół-kozioł, spotyka się z nim po raz pierwszy Łucja; jako sługa Białej Czarownicy ma obowiązek schwytać człowieka, ale nie jest w stanie; musi za to zapłacić karę, zostaje aresztowany i zamieniony w posąg; odczarowuje go dopiero Aslan.
Bóbr i pani Bobrowa – przyjaciele Tumnusa, pomagają dzieciom odnaleźć Aslana; tłumaczą im zasady panujące z Narnii.
Maugrim – wilk, służy Białej Czarownicy, jest szefem jej Tajnej Policji; ginie z rąk Piotra, kiedy próbuje porwać Zuzannę.
Karzeł – wierny sługa Białej Czarownicy.
Święty Mikołaj – postać epizodyczna, pojawia się w Narnii, dopiero gdy złe moce Białej Czarownicy słabną; ofiarowuje dzieciom prezenty, które pomagają im przetrwać w Narnii.