Powrót taty - ballada - gatunek romantyczny
Utwór „Powrót taty” pochodzi z debiutanckiego tomiku poezji Adama Mickiewicza pt. „Ballady i romanse” (wydany w Wilnie, w roku 1822 - datę tę symbolicznie uznaje się za początek polskiego romantyzmu).
„Powrót taty” to ballada. Ballada jest gatunkiem synkretycznym, tzn. że nie należy ani stricte do liryki, ani do epiki, ani do dramatu, ale znajduje się na pograniczu tych trzech rodzajów literackich i łączy cechy ich wszystkich:
● Z liryki ballada wywodzi swoją budowę (jest podzielona na strofy, rymowana, śpiewna) oraz romantyczną nastrojowość (nastrój grozy).
● Z epiki — narratora, który opowiada zdarzenia składające się na treść ballady oraz samą narracyjność (ballada ma fabułę, jest spójną opowieścią, zawiera retrospekcje).
● Z dramatu natomiast — dialogiczność oraz sceniczność (pojawiają się dialogi między postaciami; utwór stosunkowo łatwo można by wystawić na scenie).
Ważną cechą ballady jest romantyczna ludowość — powiedziana historia pochodzi z „pieśni gminnej”, czyli z folkloru — podań ustnych, które przekazywali sobie prości ludzie, a z czasem stały się one tematem ludowych pieśni.
Inna ważne cechy ballady to m.in. wiara w obecność świata nadprzyrodzonego (tutaj: wiara w obecność Sacrum, które działa pod wpływem modlitwy człowieka).
