Niektórzy ludzie wiążą swoje życie z chęcią założenia rodziny. Po czasie " szalone" młodości, nadchodzi czas ustatkowania się. To czas, w którym chcemy już dzielić z kimś nasze radości oraz smutki. Rodzinę stanowią oprócz męża oraz żony również ich dzieci. Ich wychowanie staje się główną odpowiedzialnością, jaką muszą wypełnić wobec nich rodzice. Dzieci uczą się życia i tego, co jest z nim związane od swoich rodziców. Obserwują ich w codziennych zachowaniach oraz rozmowach. Obserwują również czynności, którzy wykonują dorośli, tj. mycie, ubieranie oraz sprzątanie. Rodzice małego dziecka są pierwszym wzorem, według, którego stara się ono postępować. Kościół w trosce o dobre wychowanie zachęca rodziców, aby małe dzieci przyprowadzały do Boga, w związku ze słowami Jezusa: pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie. Sakrament chrztu staje się zmyciem grzechu pierworodnego. W wyznaniu katolickim rodzice biorą odpowiedzialność za dziecko i dokonują przyrzeczenia chrzcielnego. Podczas obrzędu chrzcielnego wspólnota kościelna wyraża zgodę na włączenie dziecka do niej. Wraz z dorastaniem dziecka rodzice są odpowiedzialni również za jego rozwój duchowy, dlatego w rozmowy dotyczące Boga rodzice powinni włączać stopniowo dziecko. Niezmiernie ważna staje się wspólna modlitwa, której nie należy traktować jako coś zupełnie oderwanego od życia.
Paweł VI twierdził, że kryzysy duchowe oraz moralne są przyczyną zaniechania wynikającego z praktykowania modlitwy. Ważne jest, aby w okresie dzieciństwa nauczyć dziecko odmawiać: Modlitwę Pańską, czyli Ojcze nasz czy Zdrowaś Maryjo, gdyż Jezus Chrystus zachęca gorąco do podejmowania modlitwy razem. Wdrażanie dziecka w swoją wiarę przyczyni się do rozkwitu jej dojrzałości, kiedy stanie się już dorosłe. Również lektura Słowa Bożego w okresie dzieciństwa jest ważna. Czytanie jej razem z dzieckiem pozwoli poznawać mu Boga oraz nadawać głębsze sens życiu rodziny. Rodzice powinni swoim przykładem pokazywać, że miłość do Boga oraz jej pielęgnowanie jest najważniejsze w domu. Przejawem życia duchowego w domu jest również różaniec. Błędne jest mniemanie, że jest on modlitwą ludzi cierpiących, starych oraz słabych. Niekiedy podchodzi się do niego z dystansem mówiąc, że ktoś klepie różaniec. Jest to bardzo krzywdzące podejście, gdyż różaniec jest modlitwą mającą głęboki sens. Nosi nazwę skróconej Ewangelii. Jest odmawiany przez wszystkie stany. W Kościele katolickim miesiąc październik, jest miesiącem szczególnej czci Matki Bożej. Obecnie dużo osób wierzy, ale tak naprawdę ich życie nie ma nic wspólnego z Bogiem. Wiara bez uczynków jest martwa. Umieramy w naszej wierze, gdyż tak naprawdę nie znamy Tego, w którego wierzymy a wszystkie święta wydają nam się daleko odbiegające od rzeczywistości. Obudzenie żywej wiary przynosi owoc obfity. Wiara w Boga Żywego niesie ze sobą wezwanie do odpowiedzialności oraz wzięcia krzyża tak jak zrobił to nasz mistrz z Nazaretu. Poświęcenie czasu dziecku, aby zaszczepić w jego sercu miłość do Zbawcy to fundament, na którym oprze późniejsze swoje życie. Będzie jak skała, którą nikt i nic nie naruszy. Powołanie rodziców pod tym względem jest ogromne, gdyż to ich przykład ma stanowić wzorzec dla życia ich dzieci. To właśnie szczególne oddanie się opiece Matce Bożej przez ojca Karola Wojtyły stało się początkiem wielkiej miłości do Boga i szczególnemu zawierzeniu Matce Bożej przez późniejszego papieża Jana Pawła II. Życiorysy świętych najczęściej pokazują nam również obraz ich domów z dzieciństwa, które były przepełnione miłością i żywą wiarą Bogu i Jego opatrzności.
