Namaszczenie chorych

Jest to jeden z siedmiu sakramentów świętych. Został ustanowiony przez Pana Jezusa, jednak ewangelia nie podaje nam czasu i okoliczności jego powstania, lecz wspomina o tym święty Marek (Mk 6,13).

Jest to sakrament udzielany nie tylko osobom umierającym (jak twierdzono w ciągu wieków) lecz jest on również przeznaczony dla osób chorych jak sama nazwa wskazuje. Namaszczenie chorych "nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości"

Aby go przyjąć należy być osobą wierzącą oraz znajdować się w odpowiednich okolicznościach.

Tak jak 2000 la temu Pan Jezus dotykał swoich wiernych i potrzebujących, ponieważ miał dar uzdrawiania, tak też dzieje się i dzisiaj poprzez sakrament namaszczenia chorych.

 Sakramentu namaszczenia chorych udziela się chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach olejem z oliwek lub stosownie do okoliczności innym olejem roślinnym, należycie poświęconym, wymawiając tylko jeden raz następujące słowa: "Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie".

Szafarzami tego sakramentu są tylko kapłani (biskupi i prezbiterzy).

Skutki sprawowania tego sakramentu:

Jest to szczególny dar Ducha Świętego, dlatego pierwszą łaską którą otrzymujemy jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi aby mieć siłę przezwyciężyć trudności związane z chorobą. Dzięki temu Bóg odnawia w nas ufność i wiarę oraz pomaga nam oprzeć się pokusom złego ducha. W tym sakramencie przede wszystkim uzdrawiana jest nasza dusza, ale jeśli taka jest wola Boża to ciało również. Dzięki sile którą otrzymujemy, bierzemy udział w męce Chrystusa, co jest drugą łaską. Poprzez ten sakrament przyczyniamy się do uświęcenia Kościoła i do dobra wszystkich ludzi. Namaszczenie chorych dopełnia rozpoczęte przez chrzest dzieło naszego upodobnienia się do misterium Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Jest to ostatnie ze świętych namaszczeń, które wyznaczają etapy życia chrześcijanina: namaszczenie przy chrzcie wycisnęło na nas pieczęć nowego życia; namaszczenie przy bierzmowaniu umocniło nas do życiowej walki. To ostatnie namaszczenie otacza koniec naszego ziemskiego życia jakby ochroną, zabezpieczającą nas na ostatnią walkę przed wejściem do domu Ojca (Por. Sobór Trydencki: DS 1694).