Nauką, która bezpośrednio wiąże się z politologią jest socjologia. Socjologia ogólnie mówiąc to nauka traktująca o społeczeństwie i jego zachowaniu. Przedmiotem badań socjologii są relacje, jakie zachodzą pomiędzy grupami społecznymi, określając przy rym cykliczność powstawania i modyfikowania się różnych bytów zbiorowych, analizując i badając proces postępowania w tych społecznościach. Ważnym elementem w naukach politycznych niewątpliwie jest socjologia, która w znaczny sposób wpływa na politologie. Te dwie nauki działają bardzo blisko siebie a przedmioty ich badań często są identyczne. Jeszcze do XIX wieku opinie socjologiczne były przedmiotem badań i rozpraw politycznych filozofów. Nie ma chyba wybitnych polityków, którzy nie zajmowali się badaniem społeczeństwa i zmian w nim zachodzących, zaczynając od tak wielkich postaci jak Platon a kończąc na również znanym Johnie Stuarcie Millu.
Na gruncie socjologii powstała nowa nauka, odgałęzienie politologii, mianowicie socjologia polityki. Socjologia polityki zajmuje się socjalnymi uwarunkowaniami dojścia do władzy i jej sprawowania. Nauka ta podobnie do teorii polityki rozprawia nad wykonywaniem władzy w zbiorowości społecznej. Jednak podejście obu tych nauk do relacji między władzą a społeczeństwem różni się od siebie. Teoria polityki bada, jaki wpływ ma państwo, sprawując władze, na społeczeństwo, natomiast socjologia polityki odwrotnie analizuje, jaki wpływ ma społeczeństwo na państwo, na jego instytucje, które są narzędziem sprawowania władzy. Biorąc pod uwagę płaszczyzny, po jakich porusza się socjologia polityki, można wymienić trzy szczeble: ośrodki decyzyjne, instytucje pośrednie i grupy społeczne. Ośrodki decyzyjne to płaszczyzna, w której przedmiotem badań są przywódcy polityczni, elity polityczne i wpływ, jaki mają na siebie różne ośrodki decyzyjne. Instytucje pośrednie to te ośrodki, które pośredniczą w stosunkach między władzą a instytucjami, które tej władzy są podległe, tj., administracja, grupy wywierania wpływu, organizacje polityczne czy stowarzyszenia o charakterze społecznym. Trzeci szczebel dotyczy podziału społeczeństwa na poziomy, i relacji, jakie zachodzą między nimi, biorąc pod uwagę przy tym postawy i kulturę polityczną a także poziom świadomości społecznej i uczestnictwa w życiu społecznym. Jeżeli pod uwagę weźmiemy procesy badawcze socjologii, wyróżnimy dwa zakresy działania: konflikt społeczny i konsens społeczny. Konflikt społeczny bada przyczyny i konsekwencje konfliktu w różnych ujęciach. Konsens społeczny zajmuje się przyczynami przekształceń społecznych, zmian systemowych i warunkami równowagi w strukturach społecznych.
Socjologia polityki rozwinęła się w latach 30 ubiegłego stulecia, choć rozważali nad nią już K. Marks czy A. de Tocquevilla. Wpływ na rozwój tej nauki niewątpliwie miały innowacyjne i udoskonalone techniki badawcze takie jak badania marketingowe czy wywiady. Socjologia polityki pojawiła się jako nowy sposób pojmowania zjawisk społecznych na tle polityki, dzięki tym, którym nie wystarczało już tradycyjne podejście teorii polityki. Im częściej przedmiotem badań teorii polityki były obszary ściśle związane z polityką tym częściej socjologia polityki zajmowała się badanie struktur społecznych, wyjaśniając przy tym, że aby całkowicie pojąć jakieś zjawisko polityczne należy odnieść się do jego uwarunkowań społecznych. Kiedy teoria polityki w ramach swoich badań dąży do kładzenia nacisku na te elementy układu społecznego, który sprzyja zachowaniu i ochronie istniejącego stanu rzeczy, to socjologia polityki, przede wszystkim na początku swojego istnienia, więcej poświęcała siłom wewnętrznym układu społecznego i czynnikom, które mogą zaburzać stabilność społeczną czy czynnikom powodującym konflikt. Socjologia polityki była, więc pod dużym wpływem teorii konfliktu. W chwili, gdy socjologia polityki dojrzała, więcej uwagi poświęcano studiom nad zachowaniem równowagi społecznej i konsensusu. Duży wpływ na rozwój socjologii polityki i poszerzenie płaszczyzny jego badania miał rozwój nurtu funkcjonalnego socjologii, który kładzie nacisk na uprawomocnienie władzy, co też w dużej mierze pozwoliło na zbliżenie się do siebie socjologii, teorii polityki i samej polityki.
