Leonardo da Vinci przyszedł na świat 15 kwietnia 1452 roku, jako nieślubny syn Piera di Antonia da Vinci - zamożnego notariusza i wieśniaczki Catariny. Rodzice Leonarda nie wzięli ze sobą ślubu i oboje wstąpili w inne związki. Mały Leonardo zamieszkał na wsi u swojego dziadka, a w roku 1469 przeprowadził się wraz z ojcem do Florencji, gdzie rozpoczął naukę w pracowni słynnego florenckiego malarza i rzeźbiarza - Andrei del Verrocchia. Młody artysta, zgodnie z obyczajem, wstąpił do zrzeszającej młodych artystów gildii św. Łukasza, co oznaczało, że osiągnął zawodową samodzielność. Najwcześniejszy datowany rysunek artysty "Pejzaż znad Arno" pochodzi z 1473 roku. W latach 1472-1480 Leonardo przez cały czas pozostaje w pracowni Verrocchia, gdzie pracuje między innymi nad jego obrazem "Chrzest Chrystusa" oraz prawdopodobnie tworzy również swoje własne malowidła "Madonna z goździkiem", "Madonna Benois". W 1481 otrzymuje zamówienie na duży obraz ołtarzowy "Pokłon trzech króli", którego jednak nie kończy. W następnym roku Leonardo przenosi się z Florencji do Mediolanu i zaczyna pracować dla tamtejszego władcy Ludovica Sforzy. Wraz z dwoma innymi malarzami wykonuje obraz ołtarzowy "Madonna wśród skał", który zostaje ukończony w 1486 roku. Artysta obejmuje posadę doradcy w pracowni architektonicznej przy mediolańskiej katedrze. W latach 1489-1494 na zamówienie Ludovica Sforzy pracuje nad pomnikiem konnym Francesca Sforzy w Mediolanie, a także jako malarz nadworny maluje portrety członków rodu. Świetnie radzi sobie także przy projektowaniu opraw uroczystości dworskich. Dostaje kolejne zamówienie od swojego pracodawcy i maluje w refektarzu klasztoru dominikanów Santa Maria delle Grazie "Ostatnią wieczerzę"(1495-1498). W1499 Leonardo opuszcza Mediolan i udaje się do Wenecji. Po drodze zatrzymuje się w Mantui, gdzie maluje portret Isabelli d`Este. W 1500 roku po powrocie do Florencji zaczyna się najbardziej owocny okres w życiu artysty, powstaje dzieło "Św. Anna Samotrzeć", a w roku następnym "Madonna z kołowrotkiem". W 1502 udaje się w podróż po Włoszech, jako architekt i inżynier wojskowy ze słynnym dowódcą Cesare Borgią. Dla kampanii wodza wykonuje mapy oraz inne rysunki. W 1503 we Florencji na zamówienie Francesca del Giocondo maluje portret jego żony Lisy. Obraz "Mona Liza" robi wielkie wrażenie na młodym Rafaelu. Tworzy także monumentalne malowidło ścienne "Bitwa pod Anghiari" w Wielkiej Sali Rady we florenckim Palazzo Vecchio. W 1506 znów wyjeżdża do Mediolanu na zaproszenie francuskiego gubernatora miasta, gdzie przebywa z niewielkimi przerwami do 1513 roku. Potem z nowym protektorem Giulianem di Medici, bratem papieża Leona X udaje się do Rzymu. Na papieskim dworze przeprowadza szereg eksperymentów naukowych, a gdy w 1516 roku umiera jego protektor, przyjmuje zaproszenie króla Francji Franciszka I i zostaje jego nadwornym malarzem. Mieszka w Cloux, niedaleko królewskiego zamku w Amboise, zajmuje się eksperymentami naukowymi i projektami architektonicznymi. Leonardo da Vinci umiera 2 maja 1519 roku.
