Rock to rodzaj muzyki wokalno-instrumentalnej, który powstał w USA około połowy XX wieku. Wywodzi się on z jednej strony z rhythm and bluesa, z drugiej zaś z muzyki country. Cechami charakterystycznymi muzyki rockowej są: parzyste metrum, akcenty przypadające na słabe części taktu oraz motoryczny rytm. Wokalistom towarzyszą najczęściej niewielkie grupy instrumentalne. W ich skład wchodzą: perkusja, kontrabas i gitara basowa w sekcji rytmicznej, a sekcję melodyczną tworzą gitary, instrumenty klawiszowe (najczęściej keyboardy lub elektroniczny fortepian), oraz instrumenty dęte. W muzyce tej bardzo częstym zjawiskiem jest łączenie w jednej osobie funkcji wokalisty i instrumentalisty, a nawet kompozytora muzyki i autora tekstu. Nie ma tu także wyraźnie zarysowanej granicy pomiędzy twórczością profesjonalną i amatorską.
Początków muzyki rockowej można dopatrywać się w szybkich rhythm and blues'owych piosenkach z lat 40. XX wieku, które często zwane były rock and roll'em. W roku 1955 wokalista i gitarzysta Haley wydał piosenkę "Rock around the Clock", która przyczyniła się do popularyzacji stylu rock and rolla. W ciągu kolejnych pięciu lat ogromną sławę zyskał Elvis Presley, który wykonywał piosenki utrzymane w stylu rockabilly - było to połączenie stylu rock and rollowego z muzyką country. Jednak z czasem, pod koniec lat 50., muzyka ta, reprezentowana wtedy przez takich wykonawców jak Anka, Francis, Sedaka, Nelson, zaczęła tracić swą żywiołowość. Dlatego, aby ją ożywić, wielu twórców zaczęło próbować łączyć ją z jazzem, muzyką poważną lub z miejscowym folklorem. Na wskutek tych eksperymentów doszło do silnego wewnętrznego zróżnicowania muzyki wspólnie nadal zwanej rockiem. Jednak wszystkie utwory pisane w tym czasie cechuje bardzo silne nasycenie emocjonalne, we wszystkich wyraźnie widać łączność, jaka powstaje pomiędzy wykonawcą a odbiorcą tej muzyki.
Rock był wtedy muzyką adresowaną do ludzi młodych, którzy dzięki niej mogli poczuć więź łączącą całe ich pokolenie, bez względu na dzielące ich bariery religijne, językowe, czy kulturowe. W tym czasie bardzo modne stały się też piosenki, jak surf czy twist, które równocześnie spełniały rolę tańców, oraz tzw. folk music, reprezentowana przede wszystkim przez Boba Dylana, Cream, Simo, Byrds i The Rolling Stones.
Niektórzy twórcy, jak Janis Joplin, zaczęli eksperymentować w kierunku psychodelicznego oddziaływania muzyki. W ten sposób powstała kolejna odmiana rocka - psychodelic music. Inni w swojej twórczości wykorzystywali gospel - murzyńskie pieśni religijne - i w ten sposób stworzyli inny styl - soul music. Do takich artystów należeli Steave Wonder, Areta Franklin i The Supremes. Zaczęto również wprowadzać innowacje instrumentacyjne oraz technologiczne, które zapoczątkowały kolejny styl - rock symfoniczny. Równocześnie zaczęto tworzyć, na wzór muzyki poważnej, większe formy muzyki rockowej jak opery i musicale. Przykładem mogą tu być takie utwory jak "Hair" oraz "Jesus Christ Superstar". Ponieważ coraz lepiej rozwijała się fonografia, zaczęły powstawać dyskoteki, podczas których muzyka rockowa puszczana była z płyt gramofonowych. Z końcem lat 60. rock zbliżył się do jazzu. Jimi Hendrix stworzył rock improwizowany poprzez wzbogacenie tradycyjnej muzyki rockowej najnowszymi osiągnięciami muzyki elektronicznej. Na początku lat 70. popularne były takie zespoły jak Led Zeppelin i Black Sabbath, które reprezentowały tzw. heavy-rock charakteryzujący się głośnym brzmieniem osiąganym poprzez stosowanie instrumentów elektronicznych. W drugiej połowie lat 70. powstał punk-rock, który charakteryzował się wpływami muzyki reggae. Nawiązywał on do wcześniejszej muzyki rockowej, wykonywanej m. in. przez zespół The Sex Pistols.
Do innych popularnych wykonawców muzyki rockowej należą Eric Clapton, Michael Jackson, Madonna, Elton John, Sting, Prince, Dewid Bowie, Fredy Mercury, Phil Collins. Natomiast najpopularniejszymi zespołami grającymi rock są The Doors, Pink Floyd, Queen, Metallica, Depeche Mode, The Police.
