Muzyka łagodzi obyczaje.

Jest jeden idealny język,

Wyższy ponad wszystkie narzecza ludzkie

I ponad style różnych kultur:

Tym językiem jest muzyka.

(Fryderyk Wilhelm Nietzsche)

Według Praktycznego słownika współczesnej polszczyzny, muzyka jest to dziedzina sztuki, której tworzywem artystycznym są dźwięki wytwarzane przez głos ludzki, instrumenty lub określone urządzenia, zorganizowane w kompozycyjną całość. Aby zaistniała muzyka, niezbędnych jest wiele elementów. Niektóre z nich to: metrum, takt, rytm, melodia, artykulacja lub barwy dźwięku.

Człowiek nie może istnieć bez muzyki. Przypuszcza się, iż pierwsze melodie powstały przez przypadek. Nad przypadkiem tym zapanował człowiek, dopracował i udoskonalił go. Od tej pory, muzyka stała się istotną częścią świata ludzkiego. Jest ona bowiem niezwykle wymowną dziedziną sztuki, która potrafi przekazać więcej niż gest czy słowo.

Znany publicysta Jerzy Waldorff powiedział, że: muzyka łagodzi obyczaje. Sentencja ta zyskała ogromną popularność, stała się wręcz jednym z najczęściej przytaczanych zdań, które charakteryzują rolę muzyki w życiu człowieka. Dźwięki towarzyszyły mu bowiem od początku istnienia. Słysząc odgłosy natury takie jak szum drzew, śpiew ptaków, szmer strumyka lub odgłosy burzy, zachwycał się nimi i chciał je zatrzymać na dłużej. Muzyka składa się przecież z dźwięków, a te naśladują rozśpiewaną przyrodę. Dowodem na to, może być chociażby utwór Jaskółki na wsi Johanna Straussa, w którym naśladowane są odgłosy budzącej się do życia wiosny oraz ptasie trele. Innym przykładem może być allegro z Szóstej symfonii Ludviga van Beeethovena, gdzie twórca w genialny sposób, przy pomocy instrumentów muzycznych, oddał dźwięki burzy, szumu wiatru i grzmotów

Dobra muzyka, którą niewątpliwie jest klasyka, potrafi ukoić nerwy. Ma także działanie lecznicze. Znane są przecież na całym świecie, skuteczne terapie leczenia autyzmu, chorób psychicznych i depresji,

w których wykorzystuje się muzykę klasyczną. Znany psychiatra Maria Orwid jest autorką książki, w której wypowiadała się na temat zbawiennego wpływu muzyki na zdrowie ludzi nerwowo chorych. Muzyka klasyczna ma także zbawienny wpływ na rośliny. Udowodniono naukowo, że dzieła Mozarta, Straussa czy Vivaldiego przyspieszają ich wzrost i sprawiają, że stają się bardziej bujne.

Przyjemnie jest odpocząć po ciężkim dniu przy kojących dźwiękach utworów Chopina, Czajkowskiego, Haendla czy Vivaldiego. Oczywiście, muzyka, jak każda inna dziedzina sztuki, posiada różne oblicza. Istnieją utwory, które uspokajają, lecz również takie, które zagrzewają do walki, wywołują bunt czy nawet wzbudzają agresję.

Kiedyś znajomość nut i muzyki była jednym z podstawowych elementów dobrego wychowania. Panny z dobrych domów obowiązkowo uczyły się gry na fortepianie i śpiewu. Ich obowiązkiem było umilanie domownikom wolnego czasu. Ów zwyczaj trwał do czasu wynalezienia patefonu. Nawet jeżeli ktoś nie posiadał słuchu muzycznego, odbierał przynajmniej podstawowe wykształcenie z zakresu muzyki. Dzisiaj niewielu ludzi zna się na muzyce. I chociaż od zawsze istniał podział na muzykę popularną i elitarną, dzisiaj dominuje ta pierwsza. Osobiście, nie jestem jej zwolenniczką. Cenię przede wszystkim muzykę poważną. Lubię także posłuchać dobrej muzyki filmowej. Jest ona w pewnym sensie kontynuacją muzyki klasycznej sprzed Drugiej Wojny Światowej. Muzyka poważna w wydaniu klasycznym, w okresie wojny i okupacji zmieniła bowiem swój charakter.

Zgadzam się ze zdaniem Jerzega Wldorffa, że muzyka łagodzi obyczaje. Wydaje mi się, iż posiada ona duży wpływ nie tylko na nasze emocje, ale także na nasze zachowanie. Władysław Szpilman, polski kompozytor światowej sławy, ukrywając się w czasie wojny, ocalił życie dzięki muzyce. Jego przejmująca gra na fortepianie tak bardzo zachwyciła oficera niemieckiego, że nie tylko darował mu życie lecz także ułatwił mu przetrwanie

w ostatnich dniach okupacji niemieckiej w Warszawie. Scenę tę uwiecznił w swoim filmie pt.: Pianista znany reżyser Roman Polański.