Pitagoras z Samos żył w latach od około 570 p. n. e. do około 496 p. n. e. W około 530 r. p.n.e. złożył religijno – polityczny związek w Krotonie, którego później nazwano szkołą pitagorejską. W tym związku obowiązywały bardzo rygorystyczne zasady. Należeć mogli do niego zarówno mężczyźni jak i kobiety. Aby zostać przyjętym do związku należało odbyć wcześniej pięcioletnie próby, które polegały na ćwiczeniu w milczeniu, wstrzemięźliwości, a co najważniejsze uczono bezwzględnego posłuszeństwa dla Pitagorasa. Jednak w okresie próby żaden uczeń nie mógł go oglądać.
Jeżeli uczeń przetrzymał okres próby mógł wtedy słuchać samego Pitagorasa, który wykładał zazwyczaj nocą, ale tylko wybranym przekazywał swoją wiedzę, która nie mogła być zdradzona niepowołanym osobom. Żyjący w tym związku mieli wspólne mienie. Związek pitagorejczyków stał się szybko potęgą polityczną oraz opanował miasta w południowej Italii. Członkowie uważali siebie za ludzi o szczególnych zdolnościach i przysposobieniu do sprawowania władzy. Członkowie, jako obowiązek mieli:
- dbałość o zdrowie,
- dbałość o silne potomstwo
- dbałość o zachowanie tradycji, obyczajów, praw
- nie podporządkowywanie się burzycielom.
Pitagorejczycy uważali, że tradycja jest tym, co ma pochodzenie boskie, a to właśnie ono – bóstwo rządzi światem oraz kieruje ludźmi. Pitagoras był bardzo wymagający. Potępiał każdą namiętność, rozkosz płciową, wymagał od uczniów umiaru oraz bronił zdrowej miłości. Uczniowie musieli codziennie przeprowadzać rozrachunek z tego jak postępowali. Gdy wracali do domów mieli odpowiadać sobie na takie trzy pytania:
- jaki popełniłem błąd?
- co zdziałałem?
- jakiego zaniedbałem obowiązku?
Takiemu oczyszczaniu oraz utrzymaniu w umiarze miała służyć również medycyna oraz muzyka. Medycyna oczyszczała ciało, natomiast muzyka służyła oczyszczeniu oraz uzdrowieniu i umocnieniu duszy. Szkoła pitagorejczyków była religijno – politycznym związkiem, ale szczyciła się również dorobkiem naukowym. Z filozofią pitagorejską była ściśle połączona matematyka. Szczególne znaczenie miały liczby. Mottem pitagorejczyków było: "wszystko jest liczbą".
Szkoła pitagorejska istniała do około połowy IV w. p.n.e.
