Matematyka – królowa nauk. To powiedzenie znają chyba wszyscy. Jest tak ponieważ przeważająca ilość dziedzin wiedzy jest oparta na matematyce. Ponadto matematyka rozwijała się pod wpływem różnych kultur. Przeważnie z matematyką są kojarzeni starożytni Grecy, ponieważ wiemy, że zajmowali się liczeniem, pierwiastkowaniem, czy figurami geometrycznymi. Mniej osób wie, że ponad 3000 lat przed naszą erą do zapisywania liczb Egipcjanie używali hieroglifów. Wynaleźli oni także później liczydła oraz mieli wpływ na rozwój geometrii płaskiej.
Babilończycy byli tymi, którzy opracowali sześćdziesiątkowy system liczenia i używali szczególnych przypadków twierdzenia Pitagorasa w praktyce, chociaż wiemy, że to twierdzenie zostało znacznie później przez niego sformułowane. Babilończycy opracowali również tabliczkę mnożenia i było im znane pojęcie zera.
W starożytnych Chinach liczono przy użyciu specjalnych tabliczek, zapisywano liczby w dziesiętnym systemie oraz znano liczby ujemne.
Jednakże prawdziwy rozwój matematyki został przypisany Grekom. Oni byli wynalazcami krzywych stożkowych. kwadratysy oraz badaczami wielościanów foremnych. Im zawdzięczamy wymyślenie ambitnych zadań, które nie zostały rozwiązane przez wieki. Mowa tutaj o kwadraturze koła, podwojeniu sześcianu i trysekcji kąta.
Archimedes – sławny matematyk Grecki, podał przybliżenie liczby π w 260 roku przed naszą erą, chociaż pracowali nad tym również Sumerowie 1500 lat przed nim.
Dopiero w Vi wieku naszej ery cyfry, które zostały wymyślone przez Hindusów pierwszy raz znalazły się na tabliczkach. Zapisali oni datę 346 w systemie dziesiętnym. W tamtych czasach układ hinduski składał się tylko z dziewięciu cyfr ponieważ zero zostało wynalezione w późniejszym okresie.
Na podstawie hinduskich cyfr Muhammad ibn Al-Chwarizmi zbudował w zarysie reguły dokonywania obliczeń na tych liczbach. Co więcej stworzył zasady rozwiązywania równań pierwszego oraz drugiego stopnia jeżeli pierwiastki są dodatnie. Cyfry hinduskie przejęli Arabowie, później cała Europa, do dziś dzień są nazywane arabskimi. W tym procesie nie małe znaczenie miały wojny krzyżowe, ponieważ to krzyżowcy, powracając z ziem arabskich rozpowszechnili arabskie cyfry oraz system dziesiętny.
Około 700 roku naszej ery Majowie wynaleźli pozycyjny system o podstawie dwadzieścia. Zrobili to niezależnie od Hindusów. W ich systemie zero oznaczało się pustym miejscem. Dzięki temu systemowi można było wykonywać działania na bardzo dużych liczbach.
Zero jako symbol zostało wymyślone dopiero koło 876 r. w Indiach.
W 1303 roku matematyk z Chin, Zhu Shijie napisał "Cenne zwierciadło czterech żywiołów" (Szu-yuen Yu-chien), które jest szczytowym osiągnięciem chińskiej algebry. Są w nim zawarte metody numeryczne dotyczące rozwiązywania równań (do 14 stopnia) i inne, np. znane obecnie jako schemat Hornera i trójkąt Pascala (dzisiaj jako znany nam trójkąt Pascala).
Symbole równości, znaki dodawania i odejmowania, pierwiastek arytmetyczny i oznaczanie literowe wartości danych zostały użyte po raz pierwszy dopiero w XV i XVI w.
W XVII wieku intensywniej rozwinęła się analiza matematyczna, algebra, początek miał również rachunek różniczkowy i całkowy oraz rachunek prawdopodobieństwa. Duży udział przy tym mieli angielscy, włoscy, francuscy, szwajcarscy i niemieccy matematycy. W kolejnych wiekach rozwój matematyki był coraz bardziej intensywny. Ale jak wynika z powyższych informacji nie wiadomo jednoznacznie komu możemy przypisać jej powstanie. W matematyce widać było wpływ wielu kultur: Greckiej, Hinduskiej, Arabskiej, Chińskiej, Majów, a później Europejczyków. To właśnie wyróżnia matematykę spomiędzy innych nauk.
