Słowo "filozofia" tłumaczone z greki oznacza "umiłowanie mądrości". W czasach antycznych- było to równoznaczne z poszukiwaniem wiedzy. W obrębie filozofii można wyróżnić: filozofię człowieka, biologii, matematyki, egzystencji, kultury, języka itd.
Cechą jońskiej filozofii przyrody jest rozmyślanie nad zjawiskami przyrodniczymi, co stanowi początek filozofii materialistycznej. Najwybitniejszymi umysłami szkoły jońskiej byli: Tales z Miletu, Anaksymeder z Miletu i Anaksymenes z Miletu.
Grecką szkołę stoików założył natomiast Zenon z Kition. Zadanie sofistów, którzy byli nauczycielami filozofii, polegało na przygotowaniu obywateli do pełnienia funkcji publicznych, nauczali sztuki pięknego wysławiania się, zagadnień politycznych, a także etycznych. Ich terenem działania były Ateny, między V a VII wiekiem p.n.e. . Sofistami byli między innymi : Gorgiasz z Leontinoi, Protagoras z Abdery i Hippiasz z Elidy.
Epikurejczycy, związani z osobą filozofa Epikura, opowiadali się za życiem przepełnionym szczęściem. Ich zdaniem, największe dobro człowieka stanowi oddawanie się przyjemności, która jest źródłem szczęścia. Aby osiągnąć stan szczęśliwości (zwany stanem ataraksji) należy wyeliminować cierpienie. Szkoły epikurejskie zaczęły powstawać od 1306 roku p.n.e. do IV w. n.e. Ich uczniowie podejmowali głównie problemy z zakresu psychologii i etyki.
Arystoteles( 384-322 p.n.e.) to myśliciel i uczony, którego zainteresowania filozoficzne i naukowe obejmowały niemalże wszystkie gałęzie ówczesnej wiedzy. W Atenach znajdował się Lykeion, czyli szkoła filozoficzna, której założycielem w 335 roku p.n.e. był tenże myśliciel. Tutaj też uczył przez 12 lat i
nadzorował postępy w nauce swoich podopiecznych. W filozofii przyrody określił on ruch jako urealnienie się w postaci formy możliwości drzemiących w materii. Do jego osiągnięć zaliczyć też należy sformułowanie podstaw fizyki, astronomii, zoologii, fizjologii, biologii i botaniki. W nauce psychologicznej nazwał człowieka ożywionym bytem rozumnym, na który składają się ciało i dusza. W poczynaniach o charakterze gnostycznym wyodrębnił dwa rodzaje intelektu- czynny i bierny. W zakresie etyki głosił eudajmonizm i jest też autorem teorii cnót. Jest on również uważany za ojca logiki. Działalność Arystotelesa odcisnęła najogólniej swe piętno na całym późniejszym świecie naukowym.
Nauczycielem greckiego filozofa Platona( ok.427-347r.p.n.e.) był Sokrates. Od swojego mistrza przejął Platon, a następnie rozbudował pomysł jakoby nieśmiertelna dusza stanowiła czynnik witalny, moralny oraz racjonalny. Twórca platonizmu założył własną szkołę, która znana jest jako "Akademia Platońska". Myśl Platona wywarła znaczny wpływ na filozofię starożytną i średniowieczną. Niemal cała twórczość filozofa w charakterze dialogów przetrwała do dnia dzisiejszego. Do najważniejszych jego utworów należą: "Sofista", "Polityk", "Uczta", "Fajdros", "Gorgiasz", "Teajtet", "Państwo", "Timajos", "Fedon", itd.
Sokrates (469-399 p.n.e.), jako młodzieniec, związał się z ugrupowaniem Peryklesa, ale w końcu potępił demokrację- za co skazano go na śmierć i otruto cykutą.
Działalność greckiego matematyka Euklidesa (IV/V wiek) związana jest z Aleksandrią. Jego dzieło zatytułowane : "Stoicheia geometrias", które liczy trzynaście ksiąg, stanowi uporządkowaną całość ówczesnej wiedzy z zakresu matematyki.
Z kolei Eratostenesa z Cyreny- filozofa, matematyka, astronoma i geografa interesowała też filologia, historia i muzyka. Od 236 r. kierował funkcjonowaniem Biblioteki Aleksandryjskiej. To jemu przypisuje się pierwszeństwo w pomiarze długości południka Ziemi oraz wyznaczenie kąta nachylenia ekliptyki do równika niebieskiego. Jego sukces w matematyce polegał na stworzeniu tzw. "sita Erastostenesa", które służy do wyłapywania liczb pierwszych. Jest on też autorem dzieł poetyckich, geograficznych i astronomicznych.
