Stany Zjednoczone oraz EWG prowadziły ze sobą negocjacje dotyczące wzajemnej wymiany handlowej i ograniczania barier taryfowo-celnych od wielu lat. W 1962 roku podpisano porozumienie, na podstawie którego zredukowano stawki celne w przypadku Europy o ok. 20%, a w przypadku USA - o ok. 80%. Była to tzw. Runda Dillona. Ustalenia te nie zadowoliły jednak żadnej ze stron. Z tego powodu wznowiono rozmowy na ten temat w ramach rund negocjacyjnych GATT. Rokowania dotyczyły dalszego obniżania taryf celnych. Stroną inicjującą ten proces byli Amerykanie - prezydent J.F. Kennedy wystąpił z oficjalnym pismem w sprawie wznowienia rozmów. Negocjacje rozpoczęły się w 1964 roku w Genewie ii trwały one kilka lat. Zakładano, że uda się obniżyć o połowę taryfy celne we wzajemnej wymianie handlowej. W rezultacie jednak Runda Kennedy'ego przyczyniła się do redukcji taryf o ok. 35%. W trakcie rozmów poruszono także problematykę związaną z wymianą handlową z krajami rozwijającymi się. Państwa te walczyły o obniżenie barier taryfowych w stosunku do eksportowanych przez nie produktów. Wiosną 1965 roku zawarto nawet porozumienie, na mocy którego kraje lepiej rozwinięte zobowiązały się do zredukowania ceł na dobra eksportowane przez państwa rozwijające się, jednocześnie nie żądając podobnych ustępstw z ich strony. Mimo rozmów i podpisanych porozumień bariery w wymianie handlowej między grupą państw rozwiniętych a gospodarkami rozwijającymi się pozostały na stosunkowo wysokim poziomie, co w pewien sposób uniemożliwiło ich szybszy rozwój poprzez eksport.
