Spuścizna literacka, jaką pozostawił po sobie Tomasz Mann, w czasie pierwszego zetknięcia z nią, przywodzi na myśl inne dzieła literackie, powstałe w epickiej tradycji Europy na przełomie wieków osiemnastego i dziewiętnastego.
Utwory mają formę zamkniętą, narracja prowadzona jest spokojnie, powoli i zawsze w sposób obiektywizujący opisywane wydarzenia. Język pisarza jest niezwykle bogaty, styl zaś przez cały czas dąży do perfekcji. Tak właśnie wyglądają najważniejsze cechy. Kiedy jednak bliżej przyjrzeć się utworom, które stworzył Mann, uwidaczniają się także inne cechy. Pojawia się wtedy wielość struktur, które składają się na wielowarstwowość, dochodzącą w niektórych miejscach aż do "antypowieściowych" - tak dzieje się na przykład w "Józefie i jego braciach" czy "Doktorze Faustusie". Niewyobrażalna jest także giętkość, która uwidacznia się w języku tych powieści. Pisarz często korzysta z pastiszów, persyflażu, co przywodzi na myśl chwilami ekwilibrystyczne popisy, jakich nie spotykało się na taką skalę nigdzie wcześniej.
Treści, jakie przekazuje pisarz, zazwyczaj można obserwować ze współczesnego punktu widzenia z jednej strony i patrzeć na ich ponadczasowość z drugiej. Widoczne jest to zwłaszcza wtedy, kiedy przypatrzymy się doborowi tematyki oraz okresom historycznym, jaki stały się tłem dla kolejnych powieści. Są tu wydarzenia i postaci żyjące w czasach biblijnych, poruszające się w stylistyce osiemnastowiecznej, a także żyjące podczas drugiej wojny światowej. Jednak główne problemy zawsze można odnieść także do epoki, w jakiej żył i tworzył sam Mann. Istnieje także odwrotność tego zabiegu - gdyż to, co tak naprawdę interesuje autora w obecnych czasach, zazwyczaj przedstawiane jest pod płaszczem wydarzeń z czasów odległych, a nawet przyszłych. Perspektywa chronologiczna, która cały czas nastawiona jest na jak największe ogarnianie ram czasowych. Jest to wyraźnie uwidaczniająca się tendencja mająca na celu kompleksowe badanie rzeczywistości, jakakolwiek by ona była. Chociaż dzieła Manna obejmują zazwyczaj szeroki zakres tworzywa, autor doskonale radzi sobie w wieloma wątkami, dając poczucie harmonii i jedności. Jest kilka motywów, które są powtarzalne w jego pracach. Jest to zastanowienie się nad istnieniem ludzkim, przemijalnością, nieuchronnością śmierci czy wszelkimi wartościami, występującymi w ludzkim życiu. Sposobów, w jaki pisarz szuka odpowiedzi, jest mnóstwo, a każdy prowadzi do innych, nieraz zaskakujących, ale zawsze oryginalnych wniosków, naprowadzających czytelników na nowe tory.
