Julian Przyboś (1901 - 1970) jest jednym z czołowych twórców Awangardy Krakowskiej. Awangarda Krakowska była grupą poetycką założoną w 1922 roku, której przewodził Tadeusz Peiper. Głównym zadaniem, jakie stawiały przed sobą wszystkie ruchy awangardowe początku dwudziestego wieku, w tym także Awangarda Krakowska, było stworzenie jasnego i wyraźnego programu manifestującego zasady działania twórczego. Twórcy awangardowi w swojej poezji stosowali się do pewnych założeń. Po pierwsze był to kult współczesnej cywilizacji, wraz z jej urbanizacją oraz industrializacją. Po drugie poeta jako swoisty budowniczy przestrzeni artystycznej, z wykorzystaniem takich środków wyrazu, jak liczne metafory, skróty myślowe, jak najbardziej skondensowany i ekonomiczny język poetycki.
Nie inaczej jest w jednym z najbardziej znanych wierszy Juliana Przybosia "Notre - Dame". Jest to naprawdę mistrzowski wiersz, w którym poeta stosuje piętrzące się metafory, liczne elipsy oraz środki dynamizacji przestrzeni. Metafory są wynikiem głębokiej refleksji i próby zobrazowania wrażeń podmiotu lirycznego. Oto poeta przedstawia czytelnikowi bodaj najsłynniejszą katedrę paryską Notre - Dame, ale nie jest to bezrefleksyjny opis budowli, tylko wyraz przeżyć osoby przytłoczonej ogromem i potęgą tego dzieła architektonicznego, już początkowe słowa świadczą o wielkim wrażeniu, jakie wywiera ta budowla: Wnętrze - przerażenie. Wobec ogromu przestrzeni, posągów, filarów tej budowli człowiek czuje się małym i nic nie wartym stworzeniem, o czym świadczą słowa poety: Co znaczę ja żywy o krok od filarów! Poza tym w wierszu odnajdujemy metafory, które dodatkowo dynamizują sposób przedstawienia, a także dobitnie akcentują znikomość i delikatność człowieka wobec potęgi katedry, takie jak na przykład: wyszydzony opluty wśród poczwar rozdziawionych deszczem, albo jak łby ponade mnie zmartwychwstają z sarkofagu. W obliczu takich obrazów poeta stawia pytanie o to, jaka siła i potęga ogarnia ciemności tej budowli. I już po chwili sam udziela na nie odpowiedzi, stosując wielce obrazowe metafory, oksymorony i środki dynamizujące. Ostatecznie zastosowane sposoby obrazowania dają czytelnikowi do zrozumienia, że do odkrycia odpowiedzi trzeba odnieść zwycięstwo nad śmiercią i trwać niewzruszenie i cierpliwie jak posągi z katedry Notre - Dame.
