Opowiadanie "Panny z Wilka" posiada dosyć prosta fabułę. Oto Wiktor Ruben podczas urlopu przybywa do miejsca, w którym kiedyś spędził słodkie i upojne chwile młodości. W jego pamięci pozostały zwłaszcza piękne. To były siostry, z którymi spędził kiedyś wakacje. Mimo wszystko lata płyną i wie o tym główny bohater. W jego życiu zaszło wiele zmian, bo teraz już jest dojrzałym mężczyzną. Jednak człowiek bardziej oswaja się z własnymi przeobrażeniami, bo one następują stopniowo. Natomiast jeśli widzi się kogoś dopiero po wielu latach, to wtedy dopiero upływający czas. Jarosława Iwaszkiewicza wykorzystuje tą prawdę psychologiczną w swoim utworze.
Właściwie na wszystko patrzymy oczami Wiktora. To on. będąc u wujostwa, nie waha się skonfrontować odległej przeszłości z tym co teraz.. Chce nie tyle wskrzesić dawne lata, bo to jest niemożliwe, ale chociaż próbować powrócić czar wspomnień. Ma świadomość, że dawno nie widziane znajome muszą już teraz być innymi osobami. Jednak chce to wszystko sprawdzić na własne oczy. Po przyjeździe widzi, że niektóre z sióstr mają własne rodziny.
Jednak najważniejsze, że dostrzega jak wiele się zmieniło. Bohater co prawda próbuje powtórzyć doświadczenia z własnej przeszłości, ale szybko się przekonuje, że dwa razy się nie wchodzi do tej samej wody. Zyskuje jedynie niesmak oraz rozczarowanie. Odczuwa pewien żal, bo ma świadomość, że kiedyś dokonał złych wyborów, zmarnował więc swoją szansę, a co za tym idzie przegrał życie. Przemijanie nie nastraja optymistycznie. Czasów młodości nie da się powrócić. Przyjazd do Wilka skłonił bohatera do gruntownej refleksji nad własnym losem. Uważa, że musi dalej kontynuować swój żywot w Stokroci, bo do romansów sprzed lat nie ma powrotu. Tam jest jego świat.
Iwaszkiewicz w "Pannach z Wilka" pokazuje jeden wycinek z życia bohatera, ale na tej podstawie udowadnia, że czasami trzeba chwytać nadarzające się okazję, bo one się nie powtórzą. We własnej przeszłości nic się nie da zmienić i nie warto konfrontować wspomnień z rzeczywistością. To, co odeszło jest już raz na zawsze zamkniętą epoką. Wobec tego najważniejsza jest teraźniejszość i czas obecny.
