Bogumił, jest człowiekiem otwartym na otaczających go ludzi , świat, przyrodę i mocno połączony jest z tym otoczeniem. Ciężka , zharmonizowana z rytmem przyrody praca ,stała się sensem jego życia, wyznacznikiem człowieczeństwa. Jego życie zatem wymaga wielu wyrzeczeń. Proste, przyjemne zostaje zastąpione pełnym obowiązków. Przyroda stała się dla niego miłością - Bogumił rozumie jej reguły, stara się z nią współżyć a nie przeciwstawiać jej. Świat postrzega realnie, jest odbierany przez niego takim jakim jest a nie tak jak w jego marzeniach. Wszelkie przeciwności losu są przez niego łatwo znoszone , stara się je zrozumieć i odebrać z pokorą. Przy tym wszystkim jest życzliwy dla innych osób, potrafi być dla nich pomocą, ma do nich zaufanie i wyrozumiałość dla popełnionych przez nich błędów bo akceptuje ich słabość i odmienność.
Całkowitym przeciwieństwem Bogumiła jest jego żona Barbara, introwertyczka, zważająca jedynie na swoje własne przeżycia i pragnienia. Otaczający ją świat jest dla niej wrogiem, bohaterka ucieka przed nim bo ją przeraża. Jako idealistka, żyjąca w świecie swoich marzeń ,pragnie ich konkretnej realizacji ,jednak niemożność ich urzeczywistnienia wywołuje u niej brak akceptacji i niezgodę na dany porządek tego świata. Wiejskie życie kłóci się z jej wyższymi potrzebami, podbudowanymi lekturami literatury pięknej. Często powraca do wspomnień z własnej młodości kiedy to cieszyła się przeżywaniem , spełnionej romantycznej miłości. Uczucie Bogumiła niestety stanowi dla niej rozczarowanie , bo jest ono przyziemne, zwyczajne , gdzie jest traktowana jako pomoc w codziennej pracy a nie jako romantyczna kochanka. Łączy ich mocna więź jednak Barbara nie czuje, że Bogumił jest miłością jej życia.
Pomimo swoich kapryśnych i zmiennych zachowań , Barbara nie jest negatywnym bohaterem. Wykazuje chęć dostosowania się do warunków życia na wsi, do pracy, do bycia dobrą matką i gospodynią i pomimo popełniania przez nią wielu błędów, to trzeba pamiętać ,że wynikają one głównie z odmiennego wychowania i kultury. Wiele nie osiąga bo niestety nie wykazuje odpowiedniego zaangażowania, wydaje jej się , że to nie jest potrzebne, toteż jest bardziej bierną niż aktywną w tym kierunku. Jest zbytnią życiową pesymistką ,nie umiejącą pogodnie patrzeć na świat, przeczuwającą klęskę i łatwo panikującą.
Małżeństwo to stanowi wzajemne dopełnienie, jest udanym pomimo różnych problemów.
Życie Bogumiła nie miałoby zapewne sensu bez Barbary, która także i bez niego nie mogłaby istnieć. Zalety Bogumiła takie, jak spokój i opanowanie wspomagają emocjonalność i pełne nostalgii zachowanie Barbary. Oto jak dwie kontrastowe postawy mogą stanowić wzajemną całość, którą tworzy prawdziwy obraz człowieczeństwa w książce Dąbrowskiej.
