Czesław Miłosz pochodzi z Litwy, urodził się 30. czerwca 1911 r. w Szetejniach. Naukę rozpoczął w gimnazjum w Wilnie, studia kontynuował na Uniwersytecie Stefana Batorego na Wydziale Humanistycznym, potem na Wydział Prawa i Nauk Społecznych. W czasie studiów współtworzył pismo Żagary, po ich zakończeniu rozpoczął pracę w Polskim Radiu w Wilnie, a później w Warszawie. Niemal całą II wojnę światową przeżył w Warszawie. Pracował jako dyplomata w USA i w Paryżu. Mieszkał w Berkeley, ale po 1989 r. coraz częściej bywał w Krakowie, do którego wkrótce przeniósł się na stałe. Zmarł 14. sierpnia 2004 r.
Tworzył zarówno poezje, jak i utwory prozaiczne. Zajmował się także tłumaczeniami dzieł polskich na język angielski i odwrotnie. W Stanach Zjednoczonych otrzymał nawet posadę profesora na Wydziale Języków i Literatur Słowiańskich. Zajmował się tam głównie badaniami nad historią literatury polskiej. W roku 1980 otrzymał literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości.
