Z okazji V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów odbywającego się latem 1955 roku w dawnym Arsenale Władysława IV w Warszawie otwarto Ogólnopolską Wystawę Młodej Plastyki. Wystawa odbywała się od 21 lipca 1955 roku. Jej hasłem przewodnim było "Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi", a wzięło w niej udział 244 twórców wśród, których znaleźli się miedzy innymi: A. Wróblewski, W. Cwenarski, I. Celnikierz, M. Oberlander, J. Tarasin, w. Borowczyk, J. Dziedzora, J. Ćwiertina, B. Jonsher, G. Otręba, J. Senicki, J. Sępoliński, J. Lebenstein, T. Prągowska i M. Więcek.
W czasie jej trwania wystawiono 486 prac z dziedziny malarstwa, grafiki i rzeźby. Artyści, których prace wystawiono zaliczali się do grona twórców sztuki zaangażowanej. Było to młode pokolenie zbuntowane przeciwko dwuznaczności etycznej prac swoich poprzedników i nauczycieli, ale również przeciwko narzuconym odgórnie przez socrealistów sztywnych formuł artystycznych. Dla nich najważniejsza była treść tworzonego dzieła, forma traciła przy tym swoje dotychczasowe znaczenie. W pracach przedstawionych na wystawie mocno odbijało się wspomnienie II wojny światowej i hitlerowskiej okupacji czego przykładem może być praca I. Celnikiery "Napiętnowani".
"Arsenał 55" był pierwszym w historii jawnym przejawem odejścia od sztywno wyznaczonych postulatów socrealizmu, co spowodowało "odwilż" w sztuce. Wywołało to szereg dyskusji na łamach prasy, które pociągnęły za sobą rozłam poglądowy nie tylko wśród artystów ale również wśród krytyków sztuki. Wystawa zapisała się więc w historii sztuki jako przełom w sztukach plastycznych. Obecnie prace z tamtego okresu oceniane są raczej słabo pod względem warsztatowym uważane są za niedojrzałe i ubogie kolorystycznie.
Socrealizm charakteryzowały się ukazywaniem świata idealnego i przekazywaniem słusznych politycznie wartości, sztuka przekazywać miała treści propagandowe. Praca była opiewana i heroizowana na schematycznych i figuralnych obrazach oraz monumentalnych rzeźbach.
