Wiersz przedstawia nieszczęśliwą miłość. Poeta przestrzega młodą, naiwną, zakochaną dziewczynę przed kochankiem, który nie jest do końca uczciwy. Dowiadujemy się z wiersza, że mężczyzna wybiera się właśnie w wyprawę. I mimo, że jego zachowanie, ubiór, wygląd wskazują na jego dobre zamiary, podmiot liryczny mu nie wierzy. Kochanek, aby stać się bardziej wiarygodny trzyma biały kwiat, który oznacza niewinność i czystość. Jednak jest to tylko metaforą tego jak łatwo pod pozorami ukryć swoje złe plany i prawdziwe oblicze. Autor sugeruje, iż wystarczy przywdziać maskę, aby wszyscy uwierzyli, że jest się dobrym i uczciwym człowiekiem. Dlatego ostrzega naiwną kochankę:
"Nie wierz temu kwiatowi, kochanek cię zdradza".
Poeta staje po stronie krzywdzonej i oszukiwanej kobiety. Uważa bowiem, że jest ona niewinna i bezbronna:
"Ty jesteś taka mała, ty jesteś jak lira".
Wiersz Gałczyńskiego, jak już sam tytuł wskazuje, jest wyraźnym nawiązaniem do twórczości Szekspira. Jednak obraz miłości polskiego poety w zasadniczy sposób różni się od tej, którą opisywał wspaniały dramaturg. Gałczyński powie: "miłość jest cierpieniem, nie fraszka jałową".
Szekspir opisywał miłość jako uczucie, które może przezwyciężyć wszystkie przeciwności losu, problemy. Przykładem może być dramat, pt: "Romeo i Julia", w którym dwoje kochanków pochodzących z dwu wrogich sobie rodzin, przezwyciężając wszelkie problemy w konsekwencji staje się szczęśliwa parą.
Gałczyński mówi, iż jego bohater "gra swoja sztukę pośród trąb Szekspira". Uważa, że udaje on kogoś kim w rzeczywistości zupełnie nie jest. Poeta ostrzega przed takimi kochankami, którzy potrafią tylko stwarzać pozory miłości, ale nigdy nie kochają naprawdę. Obstaje natomiast po stronie wiernych, nieszczęśliwych, uczciwych kobiet, takich jak kochanka - bohaterka wiersza.
"Jego oczy są straszne, twoje - tylko miłe - on to posąg i duma, i klęska narodów".
