Motywy i sztuka antyczna była częstym tematem wykorzystywanym w utworach poetyckich współczesnych pisarzy. Zbigniew Herbert w swoim wierszu przywołuje grecką boginię zwycięstwa. Utwór jest przykładem liryki opisowej. Podmiot liryczny, osoba opowiadająca zdarzenie, którego była świadkiem, wygłasza monolog. W wierszu brak rymów i wymyślnych środków artystycznych (pojawiają się epitety i przenośnie). Na plan pierwszy wysuwa się wzniosły i pesymistyczny nastrój wiersza.
Jak już sam tytuł wskazuje, bogini zwycięstwa została przedstawiona w sytuacji dla niej nietypowej - to moment jej zawahania. Autor stwierdzi nawet, że właśnie wówczas widać jej piękno, dumę, potęgę. Cała sytuacja rozgrywa się podczas wojny. Bogini zauważa młodego chłopca, który gdzieś zmierza i zdaje sobie sprawę, że najprawdopodobniej zginie on podczas bitwy. Moment zawahania, niezdecydowania bogini Nike polega na tym, iż wstrząśnięta zasmucona losem młodzieńca, chce go powstrzymać, przestrzec pocałunkiem w czoło. W konsekwencji jednak "postanawia pozostać w pozycji, której nauczyli jej rzeźbiarze". Pozostaje w niej, choć pragnienie pomocy chłopcu nie daje jej długo spokoju. Ubolewa nad jego nieuchronną śmiercią.
Niedługo później chłopak zostanie zabity: "chłopca znajdują z cierpkim obolem Ojczyzny".
Jest to także wiersz o tragizmie i beznadziei całego młodego pokolenia, któremu przyszło żyć podczas wojny. Miliony młodych ludzi musiało ginąć za ojczyznę w młodym wieku, w kwiecie życia.
Postawa bogini wzmacnia i podkreśla dodatkowo tragizm utworu. Los chłopca był tak smutny, że nawet ona się wzruszyła. Wahała się czy go nie ostrzec. Nie zrobiła tego jednak, można więc przypuszczać, że zdawała sobie sprawę z nieuchronności jego śmierci. Może jej przestroga na nic by się zdała? Może wiedziała, że to i tak nic nie pomoże?
