Pierwsze sztuki teatralne powstały ku czci boga Dionizosa, które wystawiane były w okresie świąt zwanych Dionizjami. Były one organizowane w miastach i wsiach jednakże w miastach wystawiano sztukę w marcu natomiast we wrześniu we wsi. Sztuki te różniły się od siebie, dlatego też te, które były wystawiane w miastach przyjęły później formę tragedii natomiast te wystawiane na wsi komedii. Sztuki te były przedstawiane w formie agony, czyli zawodów przedstawień. W zawodach zwykle uczestniczyło trzech dramatopisarzy. Mieli oni do dyspozycji jeden dzień, w którym należało wystawić cztery sztuki teatralne ( trzy tragedie i jedna komedia).
Greccy dramatopisarze pisali sztuki, ale także je rozwijali. W VI w. p.n.e. Tespis wprowadził pierwszego aktora o raz stworzył scenę. Na przełomie VI i V w. p.n.e. Ajschylos wprowadził na scenę drugiego aktora oraz użył w sztuce prologu, opisu i opowiadania. Trzeci aktor został wprowadzony przez Sofoklesa w V w. p.n.e. i dodatkowo z powiększył chór zmniejszając jednocześnie jego rolę w całej sztuce. Pojawił się w zamian tego przewodnik chóru. Sofokles zażegnał też tematyczny związek trzech części sztuki, stały się one niekiedy niepowiązane ze sobą. Także w V w. p.n.e. do dramatu został wprowadzony przez Eurypidesa monolog bohatera, który opisywał przeżycia wewnętrzne oraz myśli i zamiary. Eurypides dokonał także swego rodzaju przełomu wprowadzając na scenę postacie kobiece.
Teatr grecki zazwyczaj odbywał się na otwartej przestrzeni. Theatron - półkoliste miejsce dla widzów składające się z kilku rzędów. Środek teatru zajmował chór, był to okrągły plac zwany orchestrą. Boki orchestry stanowiły wejście dla chóru zwane parodosem. Aktorzy występowali na podłużnym podwyższeniu zwanym proskenionem. Teatr grecki posiadał także kulisy. Był to budynek zwany skene.
Teatr grecki jest najwcześniejszą formą sztuki. Do dziś zachowane są pewne formy oraz tradycje, które miały początek jeszcze przed naszą erą.
