W człowieku od wieków bardzo silne jest dążenie do osiągnięcia ideału oraz posiadania władzy, która pozwala na panowanie nad światem. Z upływem czasu ludzie nauczyli się walczyć z przeciwnościami, pokonali strach i starali się udowodnić, że umieją nad nim zapanować. Moim zdaniem bardzo słuszne jest zdanie Aleksandra Świętochowskiego - "Ludzie są jak góry: wielcy wydają się z bliska mniejsi, a mali - więksi".
Literatura wielokrotnie ilustruje przykłady, które świadczą o tym, że człowiek chce być wielki i dążyć do panowania nad innymi ludźmi. "Biblia" pokazuje nam np. budowę wieży Babel. Ta budowla miała być pochwała dla potęgi człowieka i opisywać jego sławę w następnych pokoleniach. Budowa tej wieży zmierzała do tego, aby jeszcze bardziej wyzwolić w człowieku pychę i odwrócić jego myślenie od Boga. Ludzi cieszył sukces, a cześć zaczęli oddawać bożkom, w ten sposób przeciwstawiając się Bogu. Stwórca jednak w pewnym momencie udowodnił człowiekowi jak marną jest on istotą. Bóg pomieszał budowniczym wieży języki i nie mogli oni porozumiewać się pomiędzy sobą. Prace nad budowlą zostały wstrzymane, bo ludzie nie umieli sobie wyjaśnić prostych spraw, ponieważ nie rozumieli języka innych. Budowniczowie oskarżali się wzajemnie, a Bóg widząc to zniszczył część wieży i pokazał ludziom, kto jest prawdziwym władcą. Stwórca udowodnił człowiekowi, że wieża była tylko pomnikiem ludzkiej niegodziwości i pychy oraz wielkiej głupoty. Uważam, że w obecnym świecie ludzie nadal powielają ten sposób zachowania budowniczych wieży Babel. Dzieje się tak w chwili, kiedy starają się udowodnić, że są wielcy i niezależni od Boga. Chcą sobie stworzyć raj na ziemi za pomocą pieniędzy, które są dla nich najważniejsze w życiu. Zapominają o Bogu oraz o innych wartościach, takich jak rodzina, ojczyzna itp.
Kolejny przykład, który chce przytoczyć w mojej pracy to przywołanie mitologicznego Ikara, bohatera mitu "O Dedalu i Ikarze". Jest to dowód na to, że człowiek najpierw może osiągnąć wielki sukces, jest kimś bardzo ważnym, a za parę chwil może ponieść dramatyczną klęskę. W micie Dedal był człowiekiem, który w swoim życiu osiągnął wielki sukces - był wynalazcą, który wybudował na Krecie labirynt dla Minotaura. Nie mógł jednak opuścić wyspy, ponieważ sprzeciwiał się temu Minos. Dedal postanowił jednak znaleźć sposób, aby opuścić wyspę - wynalazł skrzydła. Razem z Ikarem poszybowali nad lądem i wodami. Niestety Ikar wzbił się bardzo wysoko w powietrze, a słońce roztopiło wosk, który zespalał skrzydła. Ikar poniósł śmierć, spadając do morza. Jest to przykład na to, że człowiek, który ma na swoim koncie wielkie wynalazki w jednej chwili stał się kimś nikłym, słabym i zupełnie bezsilnym. Dedal przeżył wielki dramat, jakim była strata jedynego syna. Na przykładzie tego mitu widzimy dążenie człowieka do lotu oraz ryzyka w imię spełnienia własnym ideałów. Ikar - syn Dedala stał się natomiast symbolem brawury oraz ciekawości świata. Do tego mitu nawiązują w swoich dziełach również Jarosław Iwaszkiewicz w opowiadaniu "Ikar" oraz Stanisław Grochowiak w wierszu "Ikar".
Podsumowując rozważania, chcę podkreślić, że człowiek od wieków dąży do doskonałości i wielkości. Niektórzy chcieli również dorównać samemu Stwórcy. Tymczasem wielokrotnie okazywało się, że człowiek wykazywał się przede wszystkim egoizmem, pychą, czy też brawurą i nieodpowiedzialnością. Myślę, że prawdziwą wielkością człowieka może być umiejętność akceptowania świata stworzonego przez Boga oraz życie zgodnie z przykazaniami, a szczególnie kultywując przykazaniu miłości. Tylko bowiem okazywanie uczucia innym ludziom może sprawić, że staniemy się wielcy w ich oczach. Droga do wielkości jest bowiem bardzo trudna i wymaga ogromnych wyrzeczeń i pokory oraz poświęcenia siebie dla innych ludzi.
