Przemoc to forma wyrażania silnego wzburzenia jednostki bądź grupy. To jeden z mechanizmów, które regulują stosunki między ludźmi w rozmaitych grupach, instytucjach, kręgach środowiskowych, lub układach wśród społeczeństwa. Taka forma zachowania pojawia się także w niektórych instytucjach edukacyjnych: w różnego rodzaju szkołach, placówkach opiekuńczo - wychowawczych czy resocjalizacyjnych, można się z nią spotkać w miejscu, w którym się mieszka albo w podróży itp. Dostrzec można obecnie nasilenie się tego problemu wśród dzieci bądź młodzieży w wieku szkolnym, gdzie graniczy z brutalnością oraz okrucieństwem.

Teza: Agresja, jako wyraz słabości.

-Człowiek, który jest silny, wcale nie odczuwa potrzeby, by tego dowieść

-Siła (pojmowana nie tylko w kategorii fizyczności) to źródło spokoju

-Zanik dialogu, czyli nikła komunikacja

-Agresja to wyraz poczucia zagrożenia

-Utrzymanie tradycyjnej hierarchii wartości

-Powodem agresji jest zanik więzi między ludźmi

-Powód agresji stanowią nieodpowiednie warunki bytowe

-Agresja grupowa

Postawa zewnętrzna człowieka świadczy o jego poziomie intelektualnym. Będzie przez innych obdarzany szacunkiem, jeśli zauważą, iż jest inteligentną osobą. Nie będzie musiał okazywać własnej siły w formie agresji wobec innych ludzi.

Człowiek posiada największą władzę, kiedy umie nad sobą zapanować, kontrolować swoje emocje, nie musi rewanżować się agresją za agresję. Umie znaleźć właściwe rozwiązanie konfliktu bez używania przemocy. Siła psychiczna powoduje prawdziwą władzę nad innymi, ponieważ jest skuteczniejsza od fizycznej.

Gdy ludzie nie umieją znaleźć wspólnego języka pokojowo, bardzo często stosują przemoc. Państwa, którym nie powiodło się rozwiązywanie zatargów w sposób dyplomatyczny i nie nawiązały porozumienia, wszczynają zbrojne konflikty.

Własną bezradność, człowiek manifestuje wybuchem agresji. Przykładem może tu być Konflikt na Bałkanach. Serbowie mają poczucie ciągłego zagrożenia oraz prowokowania i odpowiadają na to agresją. Kiedy człowiek staje w obliczu zagrożenia swojego życia lub zdrowia, jest zdolny do wszystkiego.

Brak własnego kodeksu wartości powoduje, iż nie umiemy odróżniać tego, co dobre, od tego, co złe. To sprawia, iż zaczyna w nas brać górę agresja.

Zanik więzi między ludźmi wywołuje poczucie osamotnienia, natomiast ono wywołuje u nas poczucie zagrożenia. Każdemu człowiekowi niezbędna jest bliskość drugiej osoby, inaczej zaczyna czuć się niepotrzebny, traci własne wartości i zaczyna się w nim budzić agresja.

Nieodpowiednie warunki bytowe wywołują pokłady agresji wśród najmłodszych. Dzieci, które mają zapewnione dobre warunki życia, zdecydowanie rzadziej okazują się agresywne. Natomiast dzieci, które wychowują się w środowisku patologicznym, często wykorzystują przemoc, ponieważ same najczęściej padają jej ofiarami wśród najbliższych.

W każdej placówce oświatowej są grupy, które "sprawują władzę" na szkolnych korytarzach. Składają się zazwyczaj z dobrze zbudowanych, wysportowanych i agresywnych młodych ludzi, którzy budzą lęk wśród innych uczniów. Stosują oni wobec słabszych uczniów agresję, objawiającą się zmuszaniem do wykonywania jakichś poniżających dla ofiary "rozkazów". Mogą to być np. "odmulanie mózgu", co polega na wtłaczaniu głowy słabszego ucznia do muszli klozetowej, a potem spuszczeniu w niej wody itp.

Agresję stosują osoby mogące się pochwalić tężyzną fizyczną, lecz brak im siły psychicznej. Stosowanie wobec kogoś przemocy fizycznej czy psychicznej jest objawem słabości atakującego. Z przemocą można się spotkać w rozmaitych środowiskach i instytucjach. Agresję wykorzystują ludzie, którzy nie mogą poszczycić się rozwiniętym intelektem, posiadający niski status zarówno społeczny, jaki i moralny.