Postać Francoisa Villona, francuskiego poety epoki średniowiecza (1431 - 1463?) jest owiana legendą. wiadomo o nim niewiele, a fakty, które znamy, układają się w barwny obraz awanturniczego życia. Villon był człowiekiem wykształconym, studiował na Uniwersytecie Paryskim, gdzie dał się poznać jako zdolny poeta. Jednak spokojne życie akademickie nie odpowiadało jego naturze. z nielicznych danych wiemy, ze wiódł życie pełne awantur, występków, nawet zbrodni. należy pamiętać, ze lata w których przyszło mu żyć, to czas trwania wojny stuletniej, wiecznej zawieruchy i upadku obyczajów. demoralizacja społeczeństwa, obraz burzliwej epoki i własnego życia w tych czasach zawarł poeta w "Wielkim testamencie". Utwór powstał około 1461 roku, czyli pod koniec życia twórcy.
Z tekstu "Wielkiego testamentu" można się dowiedzieć, że poeta cierpiał nieustanna biedę, która stawała się przyczyną jego wykroczeń. Z utwory wyłaniają się gorzkie przemyślenia. autor ma poczucie straconej młodości. Szczęśliwe, choć niełatwe lata, ma już za sobą. żałuje krzywd, które wyrządził innym i ma nadzieje, że Bóg mu je odpuści. przeczucie zbliżającej się śmierci wpływa na ton "Testamentu", smutny, ale pełne pokory wobec życia. w przeciwieństwie do większości twórców średniowiecznych, którzy nawet nie podpisywali swych dzieł, Villon chce być zapamiętany i przemówić soją poezją także do następnych pokoleń.
