Człowiek zazwyczaj chce mieć jakieś życzliwe osoby wokół siebie i unika samotności. Oczywiście zdarzają się wyjątki, ale one nie przekreślają reguły. Najpierw są znajomi, koledzy, z którymi łączy nas jakaś wspólnota zainteresowań. Potem, kiedy z jakaś osobą coraz lepiej się rozumiemy, to może się pojawić przyjaźń. Wtedy jedną osobę traktujemy inaczej, wyróżniamy ją z grupy znajomych. Mamy do niej większe zaufanie i co za tym idzie dzielimy się z nią wszystkimi trudnymi sprawami. Najczęściej powierzamy nawet wielkie tajemnice, bo mamy pewność, że nikt powołany nie dowie się o naszych sekretach. W końcu to komuś życzliwemu powiedzieliśmy, to co poufne.
Wiele jest definicji przyjaźni. całe mnóstwo pisarzy poświeciło swoje dzieła temu zagadnieniu. Jednak co by nie pisali, to pewne jest jedno, że kto na swojej drodze życia spotkał przyjaciela, to czuje się szczęśliwy. Serdeczne stosunki z kimś takim, a zwłaszcza więź oparta na wzajemnym zaufaniu i życzliwości daje podstawy do dobrego ułożenia sobie życia. Przecież wtedy możemy liczyć na bezinteresowne, dozgonne i szczere uczucie. Wszak przyjaciel zawsze powinien nam spieszyć na ratunek, a w trudnej sytuacji wyciągać do nas pomocną dłoń.
Bez wątpienia to ważna relacja międzyludzka. Rodzi się ona w naszych umysłach, ale to my sami musimy budować jej trwałość. Uczucie to dojrzewa nieraz przez wiele tygodni, a nawet lat, by później trwać nawet do kresu naszych dni. Na to jednak trzeba sobie zapracować. Przyjaźń stosunkowo łatwo jest zdobyć, ale znacznie trudniej utrzymać. Przede wszystkim potrzeba czasu, cierpliwości, aby zbudować tak silną więź ją dalej pielęgnować, utrwalać. Żadna różnica zdań nie powinna zniszczy przyjaźń, bo w przeciwnym wypadku to nie była przyjaźń.
Wobec tego wszystko wskazuje, że to uczucie jest bardzo ważne w naszym życiu. Co jednak z miłością? To silne przywiązanie do kogoś jest nie mniej istotne. Przecież z powodu tego namiętne uczucia ludzie są w stanie dokonać niewiarygodnych rzeczy. Wielka, gorąca i szczera miłość jest źródłem niewysłowionego szczęścia. Trzeba jednak zaznaczyć, że to uczucie ma bardzo różne oblicza. Z jednej strony może być skierowana do rodziców, rodzeństwa, czy własnego kraju. Z drugiej to namiętne uczucie odnosi się do osoby płci odmiennej. Miłość wiąże się zazwyczaj z pragnieniem obdarowywania drugiej strony, może nawet prowadzić do samozatracenia na rzecz ukochanego, czy ukochanej. Ona była natchnieniem dla poetów, czy malarzy. Z niej biło źródło życia i siłą, która wznosiła człowieka na niebotyczne wyżyny. Dla miłości można wiele znieść.
Wobec tego pojawia się pytanie, które z wymienionych uczuć jest bardziej ważne? Odpowiedź nie jest łatwa, bo wymagałaby zmierzenia spaw niemierzalnych. Jednak kiedy trzeba wybierać, to stanowczo opowiadam się za miłością. Kto kocha i jest kochany musi czuć się niepomiernie szczęśliwy. Jeśli jeszcze to nie jest ulotne wrażenie, ale trwałe, głębokie uczucie łączące nie tylko serca ale także i umysły wtedy już człowiekowi niczego nie brakuje. Potrafi znieść wszelkie przeciwności losu.
Miłość bez wątpienia jest najważniejsza, co potwierdzają także słowa znanego " Hymnu o miłości". Ona nawet pozwala przenosić góry. W jej promieniach mogą się kąpać także inni. Bowiem co najważniejsze jeśli to uczucie jest prawdziwe, to nigdy się nie wyczerpuje. Miłość jest zdolna do zrozumienia i przebaczenia. Właściwie łączy dwoje różnych ludzi silniej niż jakikolwiek łańcuch. Najtrudniej też w pełni ja opisać, bo jest taka niezwykła. Jest źródłem największego poczucia radości. Co najważniejsze miłość wzmacnia i w wielu przypadkach czyni człowieka lepszym, doskonalszym. Czegóż chcieć więcej? Najpotężniejsza jest miłość.
