Przyjaźń między kobietą i mężczyzną rodzi wiele kontrowersji. Niektórzy twierdzą, że nie jest możliwa, gdyż jedna strona zawsze oczekuje czegoś więcej. Ale ja nie zgadzam się z tym twierdzeniem i w tej rozprawce spróbuję to udowodnić.
Po pierwsze wiarygodnym stwierdzeniem jest to że nie zawsze któraś ze stron musi poczuć coś więcej do przyjaciela, ponieważ może już mieć osobę w której jest zakochana. Ciągle słyszymy od osób zwłaszcza starszych że przyjaźń jest początkiem miłości, bo dzięki niej mamy solidny fundament na gwarancję udanego związku. Z tym to się zgodzę, ale fakt faktem, jak nie chcemy burzyć przyjacielskiej więzi to nie dopuścimy aby któraś ze stron posunęła się o krok za daleko.
Po drugie, w moim przekonaniu, przyjaźń pomiędzy dziewczyną a chłopakiem jest szczersza od przyjaźni dwóch koleżanek. Sama widząc jak dziewczyny które nazywają się 'przyjaciółkami' obgadują się przy pierwszej lepszej kłótni, zastanawiam się czy wiedzą co to słowo znaczy. A w przypadku przyjaźni damsko męskiej, się jeszcze z takim zjawiskiem nie spotkałam.
Po trzecie, moim zdaniem, chłopak lepiej pomoże podnieść się przyjaciółce po nieszczęśliwej miłości niż koleżanka. Taka przyjaźń pozwala w ogólnym znaczeniu poznać poglądy płci przeciwnej na świat, gdyż nie zawsze chłopiec albo dziewczyna spodziewa się że takie zachowanie jakie uważa za normalne, może płeć przyjaciela postrzegać jako niestosowne a zarazem idiotyczne.
Po czwarte a według mnie najważniejsze, płeć nie zawsze jest ważna, liczy się też osobowość i zainteresowania. Jeśli o wiele lepiej dogaduję się z chłopcami bo ich zachowanie mi odpowiada to po co na siłę mam się kolegować z dziewczynami? Taki przypadek mogłam zauważyć w mojej rodzinie. Moja kuzynka od małego interesowała się autami, samolotami i piłką nożną dzięki czemu o wiele lepiej dogadywała się z chłopcami niż dziewczynkami, które ciekawiły kosmetyki.
Natomiast w literaturze przypadkiem do którego mogę sie odwołać jest książka pt. "W pustyni i puszczy" autorstwa Henryka Sienkiewicza. Stasia i Nel w życiu spotkało wiele trudności, jednak dzięki wzajemnym zaufaniu poradzili sobie z koszmarnym, pustynnym życiem. Fundamentem ich przyjaźni była wzajemna szczerość i wspólne wsparcie. Mimo różnicy wieku świetnie się dogadywali co sprawiło, że cel ich podróży się ziścił. W mojej ocenie na podstawie tej książki widzimy że wcale przyjaźń nie musi przeradzać się w miłość.
Podsumowując przyjaźń między dziewczyną a chłopakiem może być piękna pod każdym względem, iż mogą się uzupełniać i dzięki sobie poznawać nowe rzeczy. Myślę, że każda kobieta chciałaby znaleźć oparcie u płci przeciwnej, tak samo jak i mężczyźni. Mam nadzieję że w tej rozprawce dobrze przedstawiłam swoje stanowisko odnoście tej sprawy i przekonałam niedowiarków do swojego zdania.
