Oda jest utworem klasycznym, który był jednym z gatunków wykorzystywanych przez romantyków, ale jak wiemy, romantyzm odrzucał poezję klasyczną, a jeśli już stosował dawne formy wiersza, były one często naznaczone zmianą i eksperymentem autora. Tak tez było w przypadku ody. Dlatego też, ważne jest przyjrzeć się "Odzie do młodości" Adama Mickiewicza i określić co w niej jest klasycznego, a co romantycznego.
Oda to utwór pisany wierszem w celach pochwalnych. Pisany jest zawsze językiem wysokim, patetycznym i skierowany jest do osób wybitnych, bóstw, ważnych wydarzeń. Była bardzo ważnym gatunkiem dla poezji klasycznej i bardzo często stosowanym. Ważne wydarzenia, które opisywała, były zawsze ukazane na tle mitologii, eksponowała na wyrost cechy postaci, która była jej bohaterką. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego gatunku byli: Horacy, Kwindor, Kapullus. Później tradycje tą kontynuowali: Voltair, Trembecki, Naruszewicz, Puszkin, Słowacki, Mickiewicz.
W "Odzie do młodości" mamy następujące cechy klasyczne:
- Mickiewicz posłużył się klasycznym gatunkiem ody
- opiewał w niej ważne ideały: wolności, miłości i braterstwa
- eksponował jednostkę, która powinna poświecić się dla dobra innych
- promował ideały dobra społecznego i równości
- odwołał się do mitologii, przywołując postać Herkulesa, Syzyfa, Ariadny
- rozbudowana jest retoryka utworu, która spełnia wymogi retoryki klasycznej: forma wiersza, kompozycja.
Obecne są tu też jednak liczne cechy romantyczne:
- przedstawienie nowej filozofii - serce i dusza ponad zmysły i racjonalizm
- Mickiewicz stosuje tu romantyczny sposób obrazowania językowego, zachwiana jest zasad stylu wysokiego, gdyż pojawiają się tu takie sformułowania, jak: "płaz w skorupie" i "wody trupie"
- odwołanie się do obecnego w poezji romantycznej motywu lotu i nawiązanie do postaci orła
- wyeksponowanie na pierwszym miejscu miłości - uczucia, które góruje nad klasycznym rozumem
- głoszenie walki w imieniu ojczyzny i ideałów wolnościowych
- skupienie uwagi na jednostce, która jest samotna i niezrozumiana
- wątki profetyzmu romantycznego
- wywyższanie młodości ponad klasyczną "starość"
- słownik, którym posługuje się Mickiewicz nacechowany jest emocjami
- poezja ma być "czynem", a nie "piękną formą"
