"Nie-boską komedię" określa się mianem adwentystycznej, jak i katastroficznej. Oba określenia w stosunku do utworu opierają się na bardzo do siebie podobnych i analogicznych przesłankach i ideach w nich zawartych. Bohaterowie "Nie-boskiej komedii" to "dwa światy", nastawione w stosunku do siebie antagonistycznie. Katastroficzność tego utworu wynika z sytuacji zaistniałej na świecie i pomiędzy tymi dwoma warstwami: arystokracji i rewolucjonistów. "Nie-boska komedia" jest dramatem katastroficznym, dlatego, że ludzkość zaczęła sama dążyć do samozagłady. Wybuch rewolucji, która miała być krwawym odwetem na znienawidzonej arystokracji i, zatracenie wszelkich wartości moralnych, zanegowanie toposu rodziny są to te znaki, dzięki którym łatwo można dostrzec katastrofizm utworu. Ludzie odwrócili się od wszystkiego, co mogło posiadać jakiekolwiek przejawy moralne, etyczne, czy też typowo ludzkie. Walkę na śmierć i życie postawili nad miłością rodzinną i ciepłem domowego ogniska, wiarę w godność i honor przywódcy. "Obywatela boga" i ateizm nad wiarę w Boga Jedynego, stwórcę świata. Zatracenie przez tych ludzi wszelkich skrupułów związane jest z tym, że ziemia stała się igrzyskiem szatana, nastąpiła totalna katastrofa dziejowa i ziemię opanowało najgorsze zło, co w konsekwencji doprowadziło ludzkość do zagłady. Poparciem katastrofizmu, jako idei utworu, jest wizja Chrystusa, który przychodzi po raz drugi na świat.
