Romantyczne podróżowanie miało na celu pomóc podróżnikowi poznać samego siebie, czyli wejrzeć w głąb duszy i odnaleźć sens swego istnienia.
Romantyczny wędrowiec zwykle podróżuje sam, to pozwalało mu na łatwiejsze spojrzenie we własne wnętrze. Mickiewicz określił takiego podróżnika mianem pielgrzyma, nadając temu określeniu nową definicję. „Pielgrzym” Mickiewicza oznaczał człowieka, który idzie w nieznane, poszukuje czegoś, wówczas, gdy termin „pielgrzym” wg słowników oznacza osobę pobożną, idąca zwykle pieszo do jakiegoś świętego miejsca.
Po powstaniu listopadowym mianem „pielgrzyma” poeta określił popowstaniową emigrację.
