Johann Wofgang Goethe napisał swoją powieść na podstawi przeżyć z lat młodzieńczych.
W 1772 roku poznał Charlottę Buff, w której zakochał się. Stała się ona wzorem do stworzenia postaci Lotty, z powieści. Pierwowzorem Wertera został przyjaciel Goethego - Carl Wilhelm Jerusalem, który popełnił samobójstwo.
Werter, jest postacią symboliczną, tzw. bohaterem werterycznym.
Charakteryzuje go niezrozumiałość przez najbliższych, boryka się z samotnością.
Jest bierny, nie ma życiowego celu, żyje marzeniami i analizowaniem swoich przeżyć.
Cechą Wertera jest nadwrażliwość i zbytnia uczuciowość. Odpoczywa tylko na łonie przyrody.
Werter z powieści Goethego poznaje córkę komisarza Lottę i zakochuje się w niej. Nie zwraca uwagi, że kobieta jest zaręczona. Często ją odwiedza i czuje, że to kobieta, która go rozumie. Ma wrażenie, że Lotta również odwzajemnia jego uczucie. Sytuacja zmienia się, gdy pojawia się Albert - ukochany dziewczyny. Werter przeżywa rozterki wewnętrzne. Postanawia wycofać się i wyjechać. Poznaje nowych ludzi, ale nie może zapomnieć o Lottcie. Dowiaduje się o ślubie ukochanej z Albertem.
Werter popada w depresję, nie potrafi porozumieć się z innymi ludźmi. Uważa, że świat jest niesprawiedliwy. Ponosi klęskę zarówno kręgach towarzyskich jak i zawodowym.
Odwiedza Lottę i Alberta: dziewczyna nie mieszka już u ojca, lecz mieszka z mężem.
Werter wie, że nie będzie z wybranką, ale daje do zrozumienia, że jest w niej zakochany. Zrozpaczony popełnia samobójstwo.
