W czasach Mikołaja Kopernika obserwacje astronomiczne nie mogły być prowadzone tak dokładnie jak dziś. Nie było jeszcze obserwatoriów i aparatury umożliwiającej śledzenie ruchu planet. Swoje badania naukowe przeprowadzał Kopernik we Fromborku. Posługiwał się prostymi narzędziami, często własnej produkcji. Zawdzięczamy mu odkrycie, że to nie Słońce krąży wokół Ziemi, ale Ziemia i inne planety obracają się wokół Słońca. Tę odważną i kontrowersyjną teorię opisał w dziele O obrotach sfer niebieskich.
Mikołaj Kopernik urodził się 19. lutego 1473 r. w Toruniu przy ul. św. Anny. W wieku 18 lat, razem ze swym bratem Andrzejem, rozpoczął studia na Uniwersytecie Krakowskim. Spotkał tam wielu wybitnych uczonych i naukowców. Słuchał wykładów z różnych dziedzin, m.in. gramatyki, retoryki czy poetyki. Uczestniczył też w zajęciach z zakresu matematyki i astronomii. Być może już wtedy rozmyślał o nowej koncepcji budowy wszechświata.
W swoim dziele opierał się jedynie na informacjach, które był w stanie potwierdzić obserwacjami. Gdy jakiś wniosek nie zgadzał się z doświadczeniem przez niego przeprowadzonym, natychmiast go odrzucał. Obserwował m.in. zaćmienia Słońca i Księżyca. Stosował w tym celu własną metodę, którą nazwał "metodą ekranową", przypomina ona w działaniu dzisiejsza kamerę fotograficzną. Wszystkie wyniki zapisywał w specjalnych tabelach, które ułatwiały mu ustalanie położenia poszczególnych planet i Słońca. Udało mu się przewidzieć fazy dwóch planet - Wenus i Merkurego. Nie do końca określił swój pogląd na skończoność świata. Uważał co prawda, że wszechświat jest kulisty, co by znaczyło, że jest również skończony, ale kiedy indziej stwierdzał, że problem ten mogą rozstrzygnąć jedynie filozofowie.
