Jan Kochanowski stal się wzorem twórcy dla poetów późniejszych pokoleń. Nawiązywano do jego utworów, poglądów na życie. Kochanowski dbał o wyrazistość i jasność w wyrażaniu swoich myśli. Był twórcą pięknej polszczyzny. Zwrócił się w stronę tradycji greckiej, rzymskiej oraz biblijnej. Pisząc "Pieśni" wzorował się na rzymskim poecie Horacym. Poeta uważany był za najwybitniejszego "hellenistę". Przełożył III księgę Iliady, nawiązywał do Anakreonta, Propercjusza, Owidiusza, Wergiliusza. Filozofia stoicka obecna jest w "Trenach" i "Pieśniach". Jest twórcą "Psałterza Dawidów", dokonał przekładu psalmów Dawidowych. Nie przekładał ich z oryginału hebrajskiego, lecz z tłumaczenia łacińskiego. W dorobku poetyckim widoczne są ślady zainteresowania tragedią grecką, mitem trojańskim ("Odprawa posłów greckich"). Naśladował horacjańską pochwałę wsi ("Pieśń świętojańska o Sobótce"). Od starożytności wywodzi się także formuła znacznej części twórczości poety o znaczeniu wychowawczym, wg horacjańskiej zasady utile dulci, uczyć bawiąc. Kochanowski reprezentował typ "poety uczonego", znał literaturę i filozofię starożytną, zapoznał się z zaleceniami filologicznymi Erazma z Rotterdamu. Wśród wielu twórców nawiązujących do Kochanowskiego są m. In. C. K. Norwid, J. Tuwim, Cz. Miłosz.
