Notka o autorze.
Mikołaj Rej urodził się w Żórawnie w okolicach Halicza na Rusi czerwonej w 1505 roku. Był szlachcicem, uczył się w szkołach w Krakowie oraz we Lwowie, ale niestety ich nie skończył, gdyż nie należał do najpilniejszych uczniów. Luki w wiedzy sam uzupełniał, bo był samoukiem. Kiedy przebywał na dworze Tęczyńskich w Sandomierzu zmusił się do popracowania nad swoich charakterem co umożliwiło mu powiększenie swojej wiedzy. Niedługo potem ożenił się i osiadł we własnym gospodarstwie w Nagłowicach, będąc jednocześnie rolnikiem i pisarzem. Jego twórczość to głównie proza i poezja wyłącznie w polskim języku.
Był zwolennikiem pisania w języku ojczystym, o czym sam pisał:
"A niechaj narodowie wżdy postronni znają,
Iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają."
Ten dwuwiersz sprawił, ze nazwano go ojcem polskiej literatury.
Oprócz utworu, pt.: "Krótka rozprawa..." (1543 r.) pisarz stworzył także:
"Wizerunek własny żywota człowieka poczciwego", "Figliki" (satyryczne utwory), "Rozmowę Lwa z Kotem", "Zwierciadło".
Umarł w 1569 roku. W "Krótkiej rozprawie między trzema osobami: Panem, Wójtem a Plebanem..." autor przedstawia dialog między przedstawicieli wszystkich trzech stanów społecznych, czyli: duchowieństwa, szlachty oraz chłopów. Rej starał się zaprezentować konflikt mający miejsce miedzy tymi grupami społecznymi. Szlachcic oskarżył duchownego a ten z kolei Pana oraz wójta, który oskarżył obydwu za to, że starają się go wykorzystywać. Autor krytykuje duchowieństwo oraz szlachtę, natomiast staje w obronie chłopów. Uważa, ze szlachta nie dba o kraj, jest egoistyczna a w Sejmie się tylko kłócą i tym samym niszczą państwo. Chcą tylko dbać o własne korzyści. Poza tym ci, co posiadają ziemię wykorzystują chłopów, powiększają ilość pańszczyzny i stosują przemoc wobec poddanych.
Rej oskarżył kler o to, iż nadużywają swojego urzędu i pozycji i wykorzystują poparcie mieszczaństwa oraz chłopstwa. Są chciwi i sprytni wysługując się niższymi warstwami wzbogacając majątki kościelne. Rej krytykuje odpusty i zachowanie ówczesnego duchowieństwa.
Broniąc chłopów krytykuje spory toczące się pomiędzy duchowieństwem a szlachtą, gdyż to źle wpływa na kondycję całego państwa, które jest biedne i w którym większość ludzi nie ma żadnych praw i przywilejów. Nie można w ten sposób postępować, gdyż szkodząc krajowi szkodzimy samym sobie.
Temat: Obraz stosunków społecznych w "Krótkiej rozprawie..." Mikołaja Reja.
Notka o autorze.
Mikołaj Rej urodził się w Żórawnie w okolicach Halicza na Rusi czerwonej w 1505 roku. Był szlachcicem, uczył się w szkołach w Krakowie oraz we Lwowie, ale niestety ich nie skończył, gdyż nie należał do najpilniejszych uczniów. Luki w wiedzy sam uzupełniał, bo był samoukiem. Kiedy przebywał na dworze Tęczyńskich w Sandomierzu zmusił się do popracowania nad swoich charakterem, co umożliwiło mu powiększenie swojej wiedzy. Niedługo potem ożenił się i osiadł we własnym gospodarstwie "w Nagłowicach, będąc jednocześnie rolnikiem i pisarzem. Jego twórczość to głównie proza i poezja wyłącznie w polskim języku.
Był zwolennikiem pisania w języku ojczystym, o czym sam pisał:
"A niechaj narodowie wżdy postronni znają,
Iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają."
Ten dwuwiersz sprawił, ze nazwano go ojcem polskiej literatury.
Oprócz utworu, pt.: "Krótka rozprawa..." (1543 r.) pisarz stworzył także:
"Wizerunek własny żywota człowieka poczciwego", "Figliki" (satyryczne utwory), "Rozmowę Lwa z Kotem", "Zwierciadło".
Umarł w 1569 roku. W "Krótkiej rozprawie między trzema osobami: Panem, Wójtem a Plebanem..." autor przedstawia dialog między przedstawicieli wszystkich trzech stanów społecznych, czyli: duchowieństwa, szlachty oraz chłopów. Rej starał się zaprezentować konflikt mający miejsce miedzy tymi grupami społecznymi. Szlachcic oskarżył duchownego a ten z kolei Pana oraz wójta, który oskarżył obydwu za to, że starają się go wykorzystywać. Autor krytykuje duchowieństwo oraz szlachtę, natomiast staje w obronie chłopów. Uważa, ze szlachta nie dba o kraj, jest egoistyczna a w Sejmie się tylko kłócą i tym samym niszczą państwo. Chcą tylko dbać o własne korzyści. Poza tym ci, co posiadają ziemię wykorzystują chłopów, powiększają ilość pańszczyzny i stosują przemoc wobec poddanych.
Rej oskarżył kler o to, iż nadużywają swojego urzędu i pozycji i wykorzystują poparcie mieszczaństwa oraz chłopstwa. Są chciwi i sprytni wysługując się niższymi warstwami wzbogacając majątki kościelne. Rej krytykuje odpusty i zachowanie ówczesnego duchowieństwa.
Broniąc chłopów krytykuje spory toczące się pomiędzy duchowieństwem a szlachtą, gdyż to źle wpływa na kondycję całego państwa, które jest biedne i w którym większość ludzi nie ma żadnych praw i przywilejów. Nie można w ten sposób postępować, gdyż szkodząc krajowi szkodzimy samym sobie.
