Jan Kochanowski przyszedł na świat w 1530 roku w Sycynie. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Mając zaledwie czternaście lat pobierał już nauki na Akademii Krakowskiej. Później kształcił się jeszcze w Padwie i Królewcu. Kiedy był już człowiekiem wszechstronnie wykształconym (dlatego nazywa się go - poeta doctus) wrócił do Polski. Uznaje się go za ojca literatury polskiej, niezwykłego poetę i humanistę.
Moim zdaniem Jan Kochanowski słusznie nazywany jest czołowym twórcą czasu odrodzenia. Dowodem na to mogą być niewątpliwie jego dzieła. Pisał on dużo - fraszki, treny, pieśni. Spod jego pióra wyszedł też pierwszy polski dramat, noszący tytuł "Odprawa posłów greckich". Poeta znał doskonale języki klasyczne- łacinę i grekę. Dlatego tez mógł czytać w oryginale antyczne dzieła, które stawały się jego inspiracją.
Jednymi z najbardziej znanych utworów Jana Kochanowskiego uważa się cykl trenów. Cały cykl liczy dziewiętnaście trenów. Wszystkie są dedykowane wcześnie zmarłej córeczce poety - Urszulce. Są wyrazem bólu, cierpienia, załamania wiary w ideały odrodzeniowe ojca - poety, który jest podmiotem lirycznym wszystkich trenów. Oryginalność tych utworów polega między innymi na tym, że Kochanowski jako pierwszy poeta w historii literatury poświęca treny zmarłemu, małemu dziecku, do tej pory utwory żałobne pisano dla ludzi, którzy się czymś zasłużyli dla ojczyzny. Niezwykle nowatorskie było również to, że cały cykl dotyczył jednej osoby. Pisarz jest niezwykle obecną postacią w tych utworach, ciągle mówi o swoich uczuciach i przeżyciach, z którymi od śmierci dziewczynki nie potrafi sobie poradzić. Dlatego pyta między innymi:
"Orszulo moja wdzięczna, gdzieś mi się podziała (...)
Czyliś do raju wzięta? Czyliś na szczęśliwe Wyspy zaprowadzona?
Czy cię przez tęskliwe Charon jeziora wiezie ...".
Następnych dowodów potwierdzających moją tezę, że Jan Kochanowski to poeta wybitny dostarczają nam fraszki. Są to krótkie, żartobliwe, groteskowe, satyryczne utwory. Samo słowo fraszka pochodzi z języka włoskiego ("frasca") i oznacza drobiazg, błahostkę. Cykl fraszek po raz pierwszy został wydany w 15984 roku. Opisują one w sposób zabawny i humorystyczny obrazki z życia codziennego, wady ludzi, którzy przebywali w towarzystwie poety, refleksje twórcy dotyczące różnych zagadnień życia, sens i cel ludzkich zmagań z losem. Przykładami mogą być fraszki: "Na lipę", "Do gór i lasów" (fraszka autobiograficzna), "O żywocie ludzkim". Jan Kochanowski szydził z wad i przywar ludzkich, ale nigdy nie odnosił się do konkretnych osób, aby nie narazić się na gniew - "Niechaj karta występom, nie personom łaje ..."
Gromił najczęstsze i najstraszniejsze ludzkie wady -pijaństwo ("O doktorze Hiszpanie"), lenistwo, obłudę.
Twórca pisał również pieśni, które były wyrazem zachwytu poety na światem natury. Wyrażały rozważania Kochanowskiego dotyczące kondycji człowieka w ogóle, jego zadań w świecie, założeń filozoficznych i moralnych. Przykłady: "Pieśń Świętojańska o Sobótce", "Czego chcesz od nas Panie?".
Wyróżniamy pieśni refleksyjne, filozoficzne, patriotyczne ("Pieśń o spustoszeniu Podola").
Biorąc pod uwagę całą twórczość poetycką Jana Kochanowskiego należy przyznać, że był to twórca na wskroś oryginalny i wybitny.
