Kiedy minął okres średniowiecza, uważany za czas pełen zabobonów, niewiarygodnego podporządkowania się Bogu, narastało zapotrzebowanie na odmianę stylu i sposobu życia. ludzie chcieli być wolni, niezależni, chcieli sami decydować o ty co jest dla nich dobre. Zaczęto wracać do kultury średniowiecznej, która to właśnie człowieka stawiała na pierwszym miejscu. Okres ten cechował swoisty antropocentryzm. Owa epoka zaczynała się od piętnastego wieku i nazwano ją odrodzeniem, inaczej renesansem. Epoka ta była zupełnie inna od poprzedniej. Ludzie i twórcy renesansu w centrum swoich zainteresowań stawiali człowieka, jego zwykłe życie, problemy. Instytucja kościoła straciła na znaczeniu, Bóg przestał być postrzegany jako surowy i straszny Ojciec. Najważniejszy stał się człowiek - to nim interesowali się artyści, malarze, rzeźbiarze, poeci, filozofowie. Bóg zaczął być postrzegany jako dobrotliwy, wybaczający, miłosierny opiekun człowieka. Stwórca tak doskonałego świat, mógł również wybaczać człowiekowi jego błędy, pomyłki, małe grzeszki. Obok człowieka interesowano się także rolą natury i przyrody w życiu człowieka. Renesans to czas, w którym żył i tworzył Jan Kochanowski.
Ten wybitny polski twórca przyszedł na świat w 1530 roku w Sycynie. Miejscowość ta leży niedaleko Radomia. Jego rodzina należała do warstwy, średnio majętnej szlachty. Poeta ten był niezwykle wykształconym człowiekiem - kształcił się między innymi na Akademii Krakowskiej, w Padwie i Królewcu. Nazywano go nawet poeta doctus, gdyż był człowiekiem wybitnym. Takim też był twórcą. Zalicza się go słusznie do czołowych postaci odrodzenia polskiego.
Jego utwory dotyczyły zwykłych, normalnych momentów z życia człowieka. Autor przekazywał czytelnikom swoich dzieł - zresztą zgodnie z założeniami humanizmu renesansowego - radość jaką można było doświadczyć korzystając z uroków życia. poeta upomina jednak, że człowiek cnotliwy (a cnota to największa zaleta człowieka odrodzenia) musi umieć zachowywać umiar we wszystkim co robi, powinien we wszystkim odnaleźć "złoty środek". Przykładami potwierdzającymi takie tezy, mogą być następujące utwory - fraszki "O doktorze Hiszpanie", czy też "Na dom w Czarnolesie".
Inną ważną zaletą, o jaką prawdziwy humanista, człowiek renesansu powinien zabiegać i o jaką dbać, jest czyste sumienie. Można je osiągnąć poprzez życie zgodne z ustalonym kodeksem moralnym i etycznym. Spokój ducha to najwyższa wartość jaką może posiadać człowiek. Motyw ten pojawia się w następujących utworach - ponownie we fraszce, zatytułowanej "Na dom w Czarnolesie", czy też "Serce rośnie".
Innym ważnym dziełem jest fraszka zatytułowana "Na zdrowie". Jan Kochanowski mówi co tak naprawdę w życiu jest ważne. Mówi, że póki człowiek jest zdrowy to dąży do ciągłego zdobywania majątków, pieniędzy, ale kiedy zdrowie przestaje dopisywać wówczas okazuje się, że nie ma nic ważniejszego. Poeta powie:
"Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie
Jako smakujesz, aż się zepsujesz".
Kochanowski uświadamia czytelnikom, że zdrowie jest najważniejszym skarbem jaki możemy posiadać.
Jan Kochanowski był prawdziwym humanistą, człowiekiem renesansu. Tworzył swoje dzieła korzystając z idei i założeń odrodzenia. Najważniejszy był dla niego człowiek - antropocentryzm renesansowy.
W swoich utworach poeta chwalił i dziękował Bogu za wszystko co od niego otrzymał, za dobra z jakich mógł korzystać, za własne szczęście, zdrowie, czy spokój - "czego chcesz od nas Panie", "Na lipę".
Bez wątpienia Jan Kochanowski był najwybitniejszym twórcą epoki odrodzenia.
