Epoka renesansu, inaczej odrodzenia, to wymienne nazwy ideologii myślowej, która ogarnęła całą Europę. Okres renesansu zaczął się pod koniec trzynastego wieku, aż do wieku szesnastego we Włoszech. Włochy są uznawane za kolebkę renesansu. Europa przejęła ten sposób myślenia dopiero w piętnastym wieku. Ważnym pojęciem dla renesansu jest humanizm. Epoka ta postrzegana była przez historyków literatury, jako czas, w którym zerwano z ograniczeniami czasu mrocznego, pełnego zabobonów i ciemnego średniowiecza. Epoka renesansu wskrzesiła antyczny sposób myślenia o człowieku, świecie, życiu w ogóle. Odrzucono średniowieczny teocentryzm, a w życie wprowadzono antropocentryczne zasady postrzegania świata. Antropocentryzm stawiał człowieka w centrum zainteresowania wszystkich dziedzin sztuki. Człowiek podstawą wszystkiego - dzięki rozumowi może zgłębić wszystkie tajemnice świata.
Co oznacza humanizm? To prąd umysłowy z czternastego i piętnastego wieku. W jego czasie wzrosło zainteresowanie kulturą i sztuką antyczną, językami klasycznymi - łaciną i greką. Humanizm sięgał do wszystkich ideałów średniowiecznych. Humanizm oznaczał wielkie zainteresowanie człowiekiem, jego życiem i problemami.
Najważniejsze osobowości czasu renesansu, wyznawcy humanizmu i antropocentryzmu byli między innymi: Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Mikołaj Kopernik, czy Johannes Gensfleish zur Laden ...
Ostatni twórca, znany jest bardziej jako Jan Gutenberg. Przyszedł on na świat w Moguncji w 1397 roku. Od najmłodszych lat pobierał nauki wyrobu różnych przedmiotów i narzędzi z metalu. Potrafił również grawerować litery. Kiedy nastąpił trudny czas polityczny, twórca, musiał przenieść się do Strasburga. Tam pracował przy szlifowaniu drogich i kosztownych kamieni. Był to człowiek niezwykły, w wolnych chwilach pracował on przy konstrukcji nowego wynalazku. Wynalazkiem była praca nad opracowaniem zasad druku, czcionek, które miały być wykonane z metali. Pierwszym dziełem jakie udało mu się wydrukować było Pismo Święte. Posiadała ona czterdzieści dwa wersy. Druk wykonano w stu sześćdziesięciu pięciu kopiach papierowych i trzydziestu pięciu wykonanych na pergaminie. Jego wynalazek jest nieoceniony, ale mimo wszystko w 1456 roku został on ukarany i postawiony przed sądem za to, że papierze można było pisać jedynie odręcznie.
Innym twórcą był Leonardo da Vinci. Urodził się 15 kwietnia 1452 roku, w małej toskańskiej miejscowości, która nosiła nazwę Vinci. Rok 1469 oznacza czas rozpoczęcia nauki przyszłego genialnego malarza. Niedługo potem, bo zaledwie pięć lat później, pracuje już nad rzeźbą dla mecenasa sztuki - Lorenzo de Medici. Twórca w czasie swojego życia wiele podróżował - był między innymi we Francji, Mediolanie, Florencji. Mimo, że jest on znany jako znakomity malarz, mało kto wie, że zajmował się on również projektowaniem nowych maszyn - opancerzony pojazd bojowy, spadochron, tokarka, pompa, maszyny dźwigowe.
Twórca zmarł w 2 maja 1519 roku, przeżył 67 lat. Jego ciało spoczywa w Amboisie.
Następnym twórcą, o którym warto wspomnieć jest Michaellangelo Buonarroti, czyli Michał Anioł. Przyszedł on świat w 1457 roku w małej włoskiej prowincji - Toskanii. Kiedy był jeszcze małym dzieckiem, wraz z całą swoją rodziną, przeniósł się do Florencji. Trafił pod opiekę do rodziny bogatych kamieniarzy. Może stąd wzięło się jego zainteresowanie rzeźbieniem w kamieniu. Młody chłopak bardzo szybko ujawniał swoje talenty, dlatego dość szybko trafił pod opiekę Bertolda di Givanniego, który miał swoją pracownię rzeźbiarską. Michał Anioł szybko zdobył uznanie znawców. Młody twórca interesował się anatomią człowieka, aby w sposób doskonały i naturalistyczny móc przedstawiać człowieka. Najsławniejsze dzieła tego twórcy to między innymi: "Pieta", obraz przedstawiający "Świętą Rodzinę", wiele fresków o religijnej tematyce, które znajdują się w kaplicy Sykstyńskiej. W tej kaplicy znajduje się "Sąd Ostateczny", znajdujący się na głównej ścianie. Michał Anioł uznawany jest za jednego z najbardziej znaczących twórców okresu renesansu. Dzieła są niezwykle monumentalne, ekspresyjne, wzniosłe. Twórca zmarł w 1564 roku.
Najsłynniejszym polskim twórca był Mikołaj Kopernik - przyszedł on na świat w 1473 roku. nauki pobierał on między innymi w Krakowie (w czasie 1491 roku, aż do 1495 roku), Padwie, Bolonii, Ferrarze, tam też pisał swój doktorat, dotyczący prawa kanonicznego w 1503 roku. Kiedy Kopernik wrócił do Polski i objął stanowisko sekretarza i lekarza w Lidzbarku Warmińskim. Podstawowym dziełem Mikołaja Kopernika są zapiski odnoszące się do astronomii, ściśle mówiąc do obrotu Ziemi wokół Słońca. Dzieło to nosiło tytuł "O obrotach ciał niebieskich" - "De revolutionibus orbium colestium", powstawało od 1515 roku aż do 1530 roku. Polski, wybitny astronom, jako pierwszy w ogóle przeprowadził opracowanie heliocentrycznego Układu Słonecznego. Te opracowania były oparte na trzech, głównych założeniach:
- twórca udowodnił, że planety obracają się po kolistych torach około Słońca.
- Kopernik stwierdził, że Ziemia jest jedną z tych wszystkich planet.
- trzecim, niezwykle istotnym założeniem, jest to, ze Ziemia jako jedna z planet, obraca się wokół swojej własnej osi.
Astronom polski zmarł w 1543 roku. Początkowo, niezwykle nowatorska teoria Mikołaja Kopernika, została odrzucona i nazwana herezją, bzdurą. Ludźmi, którzy popierali działalność Kopernika niemal od samego początku byli - J. Galileusz, J. Kepler. Niezwykła teoria zawarta w dziele zatytułowanym "O obrotach sfer niebieskich" jest do dziś niezwykle ważna i podstawowa dla rozwijania się wszystkich nauk ścisłych - matematyki, fizyki ...
Wszyscy wyżej wymienieni twórcy odrodzenia byli jednostkami wybitnymi, nadzwyczajnymi. Najważniejszy był dla nich człowiek.
