Pierwszy z utworów opowiada o ludziach, którzy wykonują prace w polu. Akcja utworu rozgrywa się na wsi. Pojawia się trzech bohaterów: Oluchna, Pietrucha, a także Starosta. Każda z postaci jest zupełnie inna osobą, mającą rożne cechy charakteru, np.: Oluchna jest spokojna, łagodna, dobra, Pietrucha wydaje się być o wiele bardziej sprytna i cwana, potrafiąca walczyć o to co jej zdaniem się jej należy. Starosta przedstawiony jest tutaj jako osoba bezwzględna i surowa. Jedną z metod jego dyscypliny jest popędzanie pracujących batem. Pracownice są już tak wyczerpane ciężką pracą, iż skarżą się i żalą na jej warunki. O wszystko oskarżają pracodawcę. Jednym ze sposobów w jaki sposób mogą się wyżalić jest śpiewanie piosenek o Staroście. Ale najczęściej żali się Pietrucha, która niestety ma odwagę to robić wyłącznie wtedy gdy pan jest już w bezpiecznej odległości. Kiedy się zbliża to od razu zaczyna śpiewać zupełnie inna piosenkę, która wychwala Starostę - jego dobroć, życzliwość, wróży mu szczęście i wiele uciechy w życiu. Obłuda Pietruchy sprawia i chroni ją przed karą z ręki pana.
Sielanka ta przedstawia obraz tamtejszej wsi: ciężką pracę, wyzysk biednych i słabych ludzi, okrucieństwo bogaczy, ich okrutne sposoby doglądania pracy, bicie biedaków. Jest to oczywiście odzwierciedlenie warunków jakie miały miejsce na wsi, zbyt ciężką pracę i złe traktowanie pracujących. Utwór ten określa się jako sielankę niekonwencjonalną.
Drugi z utworów jest zupełnym przeciwieństwem złego obrazu wsi. "Kołacze" opowiadają o wsi w sposób wyidealizowany. Opisana jest ona w sposób niemal doskonały, a życie tam to prawdziwa przyjemność i odpoczynek. Wieś porównana jest tu do mitycznej Arkadii - która słynęła z tego, że jest to miejsce w którym żyje się w wyjątkowych warunkach, gdyż jest to kraina mlekiem i miodem płynąca. To miejsce, w którym niczego nikomu nie może zabraknąć. Praca, opisana także w pierwszej sielance, nie wydaje się tak ciężka. Autor sugeruje, że wieś jest idealnym miejscem do życia i spędzania czasu. Wszyscy, którzy tu mieszkają są szczęśliwi i radośni. Osoby przedstawione są w miłej sytuacji, jaką są tańce podczas wesela. Uroczystość ta przedstawiona jest i opisana tak, że niczego nikomu nie brakuje, goście mogą bawić się, tańczyć i jeść ponieważ gospodarzą niczego nie brakuje. Wszyscy cieszą się i nie mają żadnych powodów do zmartwień.
Utwór ten przypomina konstrukcja i tematyką "Pieśń Świętojańską o Sobótce" Kochanowskiego, który również wychwalał warunki życia na wsi. Autor uważał, że wieś jest doskonałym miejscem, aby spędzić w nim resztę życia. Praca, choć potrafi być bardzo ciężka i wyczerpująca, to sprawia ludziom wiele radości i satysfakcji. Powoduje również, że ludziom nie brakuje pożywienia. Prawdziwy gospodarz to taki, który nie boi się ciężkiej pracy, potrafi zapewnić swojej rodzinie godny byt, a jego żona wspiera go w wykonywaniu jego obowiązków. Wieś zatem prezentuje się jako doskonałe i idealne miejsce do życia.
