Osoba, która mówi w utworze, z pewnością jest członkiem większej grupy, z którą się identyfikuje. Świadczą o tym używane przez nią zwroty takie, jak „okropnie nam się spodobał” czy „przez cały czas musieliśmy patrzeć”. Ponieważ z treści utworu wynika, że ta grupa to uczniowie, wiemy, że narrator też jest uczniem, a owa grupa to jego klasa.

Wiemy też, że narrator jest chłopcem. Mówią o tym fragmenty, w których stosuje czasowniki w 1 osobie liczby pojedynczej w formach charakterystycznych dla rodzaju męskiego, na przykład: „szczególnie jak pomyślałem”. Świadczy to, że narrator jest jednocześnie bohaterem i uczestnikiem wydarzeń, które opisuje.