W utworze „Eragon” Christophera Paoliniego smok o imieniu Saphira jest przedstawiona jako zwierzę rozumne, inteligentne i pomocne. Zna ludzką mowę, rozmawia z Eragonem. Gdy wraz z Bromem zostają zaatakowani przez Urgale, przybywa na wezwanie. Widząc stos martwych ciał, wpada w gniew – sprzeciwia się zbrodniom i okrucieństwu. Jest mądra, posiada większą wiedzę niż Eragon. Chłopiec nie wie, skąd wzięła się jego siła, nie wie, jakim sposobem zdołał pokonać przeciwników. Saphira dokładnie wie, co się stało. Pomaga Bromowi, niosąc go na własnym grzbiecie. Jest przyjacielska, pomocna, rozważna, gdy trzeba, potrafi walczyć i bronić przyjaciół. Jej wizerunek zaprzecza tradycyjnemu, który ukazuje smoki jako ucieleśnienie zła, chaosu, grzechu i zniszczenia. Saphira ochrania i pomaga.
Smoki bardzo często występują w literaturze fantasy, zazwyczaj są to jednak złe istoty. Przykładowo smok pojawia się w cyklu powieści o Harrym Potterze J. K. Rowling. Jajo smoka w karty wygrywa Hagrid, wykluwa się z niego smok, który bardzo szybko rośnie i robi się agresywny. Musi zostać oddany bratu Rona, Charliemu, który w Rumunii jest smokologiem.
W powieści J.R.R. Tolkiena „Hobbit, czyli tam i z powrotem” występuje smok Smaug, który zawładnął skarbem w Samotnej Górze. Swego czasu była to siedziba krasnoludów – Erebor, smok jednak wszystkich przegnał, zniszczył miasto i zaczął pilnować skarbów.
Przyjazny smok występuje w „Opowiadaniach z Doliny Muminków” Tove Jansson. W opowiadaniu „Historia o ostatnim smoku na świecie” Muminek znajduje maluteńkiego smoka. Ukrywał smoka przed domownikami, pokazał go tylko Włóczykijowi. Smok bardzo polubił Włóczykija i postanowił z nim zostać. To bardzo miłe i niegroźne stworzenie.
