W utworze „Mały Książę” świat dzieci jest reprezentowany przez Małego Księcia, który sam jest dzieckiem. Stara się zrozumieć świat dorosłych, odwiedza po kolei różne planety i bardzo się dziwi. Uważa, że dorośli są nieprzewidywalni, śmieszni, ich świat jest dziwny. Świat dzieci jest reprezentowany też przez narratora. On zachował w sobie dziecko, dlatego wciąż szuka kogoś, kto zobaczy w jego rysunku nie kapelusz, a słonia połkniętego przez węża boa. Dostrzega on w Małym Księciu prawdziwą mądrość i serce dziecka nieskażone chciwością, lenistwem, próżnością, nałogami.
