Ludzie stają się wrogami przez różnorodne konflikty, spory. Nie potrafią spokojnie się porozumieć, więc chwytają za broń i zaczynają ze sobą walczyć. Problem ten jest ponadczasowy i będzie istniał, dopóki żyli będą ludzie. Jednak potrafimy się godzić, a dawni wrogowie mogą stać się naszymi przyjaciółmi. Spotkania wrogów mogą zdarzyć się w różnych momentach, ale najczęściej odbywają się w dramatycznych okolicznościach. W literaturze mamy wiele przykładów spotkań dwóch wrogów, którzy wcześniej toczyli ze sobą zażarte boje. Jednym z takich przykładem jest zetknięcie się Achillesa z Priamem w "Iliadzie" oraz Jacka Soplicy z Gerwazym w "Panu Tadeuszu".
W greckim eposie jest opisana niezwykle dramatyczna scena: Priam, stary władca Troi przybywa do największego greckiego herosa, Achillesa i błaga o wydanie ciała jego syna, Hektora, którego zabił w walce. Walka herosów była decydująca dla przebiegu całej wojny. Król zapomina o swej królewskiej dumie i wyniosłości, z pokorą prosi o zmasakrowane ciało ukochanego syna. Ofiarowuje mu wszystkie swoje bogactwa i skarby w zamian za możliwość urządzenia bohaterowi godnego pochówku. Przypomina Achillesowi o jego ojcu, Peleusie, co sprawia, że grecki heros zaczyna współczuć nieszczęśliwemu królowi. Priam odwołuje się również do honoru i kodeksu etycznego bohatera, zgodnie z którym poniżenie się przed wrogiem jest największą hańbą. Wspomina poza tym o konieczności wypełniania boskich przykazań, które nakazują pogrzebanie ciała zmarłego. Wszystkie te argumenty powodują, że wzruszony Achilles oddaje ojcu ciało Hektora. Achilles przez tą decyzję dojrzewa, zaczyna rozumieć cierpienie innych, pokonuje własną dumę, daje dowód wyjątkowego męstwa i odwagi.
Interesująca jest scena opisana w X księdze "Pana Tadeusza". Ranny Jacek Soplica przebrany za Księdza Robaka, przeczuwając nadchodzącą śmierć, opowiada Gerwazemu swe dzieje. W młodości Jacek zabił Stolnika Horeszkę, gdyż ten nie wyraził zgody na ślub Soplicy ze swoją córką Ewą. Klucznik, sługa Horeszków, poprzysiągł, że zemści się na mordercy swego pana. Soplica nie obawia się gniewu wroga, gdyż wie, że pozostało mu już niewiele chwil życia. Prosi Klucznika o to, by go wysłuchał, gdyż chce odejść ze spokojnym sumieniem. Apeluje do wiary i miłosierdzia Gerwazego. Jacek mówi o swej zapalczywości, dumie oraz o tym, jak mocno żałował przez całe życie tego, że nie potrafił zahamować złości. Sługa Horeszków jest poruszony niezwykłą opowieścią skruszonego grzesznika, który przez całe życie cierpiał i starał się jak najlepiej odpokutować za grzechy młodości. Postępuje zgodnie z boskim nakazem i wybacza Soplicy, by ten mógł umrzeć z czystym sumieniem. Dostrzegamy, że w obu poematach ukazane są spotkania wrogów. Dotyczą chwili śmierci oraz są związane z ogromnym cierpieniem. Obraz osoby ludzkiej jest zbliżony - bohater zdobywa się na męstwo i błaga o litość i wybaczenie, co też uzyskuje. Wrogowie mają dar niezwykłego wprost wybaczania najokrutniejszych zbrodni. Pod wpływem uczuć bowiem człowiek może przemienić swe zachowanie i w pełni docenić pozytywne strony wybaczania. Chwila, w której wybaczają, czyni z bohaterów innych ludzi.
Mimo podobieństw, między utworami występują liczne różnice. Odmienne są sytuacje, w jakich znajdują się bohaterowie: Priam prosi w pokorze o wydanie ciała swego syna, nie tylko o wybaczenie win. Soplica natomiast błaga o wybaczenie starych win w momencie śmierci. Poza tym Achilles miał okazję do zemsty - za zabicie przyjaciela Patroklosa zamordował Hektora, a Gerwazy nie mógł zemścić się na zabójcy swego pana.
Temat spotkania dawnych wrogów należy do ponadczasowych i uniwersalnych. Jego doniosłość wynika z tego, że każdy z nas ma problemy z wybaczaniem osobie, która wyrządziła nam krzywdę. Współcześnie ludzie również popełniają zbrodnie i ciężko cierpią, bo nie potrafią naprawić błędów. Dlatego warto skorzystać z przykładów, jakich dostarczają nam klasycy literatury.
