Cierpienie stanowi nieodłączny element życia wszystkich ludzi, dlatego też, motyw śmierci był bardzo często wykorzystywany w literaturze. Wielu wiadomości w tej sferze ukazuje mitologia - wierzenia antycznej ludności greckiej oraz rzymskiej.
Wszyscy ludzie mogą znosić cierpienia w indywidualnie. Istnieje cierpienie na rzecz drugiego człowieka, co przedstawia mit "O Prometeuszu". Pojawiający się w nim bohater, imieniem Prometeusz stworzył człowieka, lepiąc go z gliny z domieszką łez. Otoczył go swą opieką, troską, obdarzył największą miłością. Został jego nauczycielem w sferze życia. Prometeusz widząc, iż ludzie bardzo potrzebują jego pomocy, posłużył się podstępem, w wyniku którego bogowie otrzymywali od nich w ofierze kości zwierzęce zamiast mięsa. Później wykradł też dla ludzi olimpijski ogień i podarował go im. Tymi wszystkimi niegodziwymi wobec bogów czynami, sprowadził na siebie karę, jaką wymierzył mu najwyższy bóg - Zeus. Rozkazał on przywiązać Prometeusza do skał Kaukazu, gdzie co dnia wygłodzone ptactwo wyżerało mu wątrobę, która każdej nocy odrastała, powodując niekończące się cierpienia Prometeusza. Prometeusz znosił owe cierpienia z miłości do rodzaju ludzkiego, z troski o drugiego człowieka. Jest on symbolem człowieka cierpiącego dla dobra ogółu.
Istnieje również cierpienie zawinione, co przedstawia mit, będący historią Syzyfa. Wielu ludzi skazuje się na cierpienie przez swoją głupotę oraz brak posłuszeństwa wobec innego człowieka, podobnie do Syzyfa, który okazał swe nieposłuszeństwo wobec bogów. Z pewnością potem ponosimy za to karę. Także i Syzyf został ukarany przez bogów niekończącą się i bezowocną pracą, polegającą na wtaczaniu wciąć wymykającego mu się z rąk, głazu na wielką górę i na nowo musiał zaczynać swą pracę.
Następny rodzaj cierpienia, można określić jako cierpienie wynikające z pewnego faktu, prawdy. Mitologiczna historia Edypa, ukazuje bohaterów, którzy odbierają sobie życie, kiedy poznają prawdę. Ludzie również mogą doznawać tego rodzaju cierpienia, chociaż niezwykle rzadko prowadzi to do popełnienia samobójstwa.
Cierpienie może być także wynikiem jakiegoś tragicznego konfliktu, podobnie jak zdarzyło się to w utworze pt. "Antygona", napisanej przez Sofoklesa. Można doświadczać cierpienie, które jest rezultatem konfliktu pomiędzy dwoma racjami albo poglądami. I mimo, iż potem staramy się naprawić jakoś swój błąd, czasem może się okazać, iż zdecydowaliśmy się na to zbyt późno. Władca Teb - Kreon, uświadomił sobie swą ogromną pomyłkę, lecz dopiero po samobójczej śmierci Antygony.
Moim zdaniem cierpienie jest nieodłącznym składnikiem ludzkiego życia i pojawia się w każdym czasie. Każdy człowiek doświadczył albo doświadcza jakiegoś nieszczęścia, ni ma człowieka, który nie cierpiałby nigdy w swoim życiu. Ono istnieje od zawsze i zniknie dopiero wraz z końcem świata.
